بزم محبت سلطان خراسان

در لحظاتی که خورشید خودش را پشت آن گنبد طلایی پنهان می‌کند، مهمانان دعوت شده در فضای باز حرم ابتدا نماز جماعت برپا می‌دارند و سپس سوی خوان آسمانی شتاب می‌کنند.

صحن هدایت، محل تجمع هزاران مومن روزه‌داری است که به این ضیافت باشکوه فراخوانده شده‌اند. هزاران نفری که یکدیگر را نمی‌شناسند؛ اما عشق و ارادتشان به امام هشتم (ع) همچون نخ تسبیحی آنها را گرد هم آورده است.

هنگامی که این مهمان‌های متنوع را می‌بینی ناخودگاه به یاد این شعر مولانا می‌افتی که «بنازم به بزم محبت که آنجا / گدایی به شاهی مقابل نشیند» در بزم محبتی که سلطان خراسان برای مهمانانش تدارک دیده، تفاوت‌های ظاهری رنگ می‌بازد و مقام‌های دنیوی جایش را به یکرنگی و همدلی می‌دهد.

کارت دعوت این مهمانان برگه کوچکی است که روی آن تاریخ و محل مراسم افطاری درج شده است. روزانه 50 گروه مختلف از خادمان حرم به مساجد سطح شهر سر می‌زنند و این برگه‌ها را به نمازگزاران تقدیم می‌کنند.

البته خادمان حرم به مکان‌های عمومی دیگر همچون قطار شهری، مدارس و ادارات هم می‌روند تا دیگر روزه‌داران مشتاق نیز از افتخار نشستن بر سر سفره ولی‌نعمت‌شان بی‌نصیب نمانند.

برای برپا شدن این ضیافت حدود هزار نفر از خادمان از آغازین ساعات بامداد به تکاپو می‌افتند. هر کسی هر کاری از دستش بربیاید انجام می‌دهد تا این مهمانی هرچه باشکوه‌تر برگزار شود. گروهی سبزی پاک می‌کنند و گروهی دیگر برگه‌های تره و ریحان و پیازچه را داخل ظرف‌های بسته‌بندی شده می‌گذارند. آشپزها زودتر از همه می‌آیند تا دیگ‌های پلو و خورش را بار بگذارند.

پس از آن هم سر و کله گروه‌های دیگر که وظیفه انداختن سفره و چیدن نان و کاسه‌های سوپ و... را بر عهده دارند، پیدا می‌شود. برای آماده ساختن یک وعده غذای افطاری، خادمان آشپز حدود 900 کیلوگرم گوشت مصرف می‌کنند.

همچنین 2700 فلاکس چای و 3000بطری آب معدنی برای سیراب کردن روزه‌داران بر سر سفره‌ها قرار می‌گیرد.

هنگامی که با خادمان همصحبت می‌شوی حرف‌های عجیبی می‌شنوی. یکی از این خادمان خانمی است که همیشه برای انجام کارهای خانه‌اش کارگر می‌گیرد و خودش هم نمی‌داند چه نیرویی او را به اینجا کشانده است.

گلدسته‌های حرم نورشان را می‌پاشند داخل سفره‌هایی که به موازات هم پهن شده‌اند. این سفره‌های طولانی انگار رودهای جاری هستند که همه‌شان قرار است به یک اقیانوس سرازیر شوند.

مهمانانی که بر سر سفره نشسته‌اند قدر لحظه‌ها را بخوبی می‌دانند. دوست دارند ثانیه‌ها کش بیاید و این ضیافت الهی تا حد امکان طولانی‌تر شود.

احسان رحیم‌زاده - جام‌جم