این غذاها گوارای وجودتان

همان‌گونه که در قرآن و آموزه‌های دینی آمده است ما چند نوع غذا داریم. غذای حرام، حلال و طیب. اما آیا می‌دانید غذای طیب چه نوع غذایی است و چه تفاوتی با غذای حلال دارد؟

غذای حلال غذایی پاک و متعادل است کـه با دستگاه هاضمه ما هماهنگی داشته و چون مصرف آن به مصلحت انسان بوده، خداوند آن را بر ما حلال کرده است.

به نقل از امام صادق(ع) آنچه که از زمین بیرون می‌آید و خوردن آن بر انسان روا و حلال است سه گونه خوراکی است.

گونه اول دانه‌های گیاهی از قبیل گندم، جو، برنج، نخود، کنجد یا هر دانه‌ای که بتواند خوراک انسان شود و به او نیرو بخشد.

گونه دوم میوه‌ها و گونه سوم انواع سبزی‌ها و رستنی‌های غیرسمی که خاصیتی برای انسان داشته باشد؛ اما از میان گوشت‌ها آنهایی حلال است که حیوان آن وحشی نبوده و دارای دندان تیز نباشد یا پرنده آن بدون سنگدان و چینه‌دان نبوده و چنگال درنده نداشته باشد.

آنچه از تخم پرندگان حلال است، ‌تخم‌هایی است که شکل دو سر آن با یکدیگر تفاوت داشته، یعنی بیضی شکل باشد.

از صید دریا هم خوردن گوشت ماهی‌هایی که سطح بدن آنها با فلس پوشیده شده باشد. در میان نوشیدنی‌ها نیز آنهایی حلال است که زیاد آن، عقل را دگرگون نسازد و آنچه زیاد آن چنین باشد، نوشیدن اندک آن هم حرام است.

غذای طیب از غذای حلال برتر است

طیب در لغت به معنای سازگار، نیکو و لذتبخش بوده وغالبا واژه حلال و طیب مانند ایمان و عمل صالح با هم ذکر می‌شود و در قرآن به دفعات از آن نام برده شده است.

اگر به نمایشگاه قرآن رفته باشید حتما با خواص ارزشمند انواع میوه‌ها و غذاهای قرآنی آشنا شده‌اید؟ زیتون، انجیر، انگور، خرما، انار، پیاز، عدس، ترنجبین، زنجبیل، شیر، عسل و... ازجمله خوردنی‌های برگزیده شفابخش و طیبی هستند که ارزش تغذیه‌ای و درمانی فوق‌العاده داشته و نقش آنها در شادابی و نشاط انسان چه در طب نوین و چه سنتی به اثبات رسیده است.

قرآن، افراد سالم و تندرستی را که برخی از این غذاها را به واسطه رژیم‌های گیاهخواری، گوشتخواری و... بر خود حرام می‌کنند، سرزنش می‌کند و می‌گوید از همه مواد غذایی بخورید و بیاشامید، اما به تعادل و در آن طغیان نکنید و از حد و اندازه تجاوز نکنید که این‌گونه حلال را به حرام مبدل خواهید کرد و در عین حال گوشزد می‌کند مصرف میوه‌ها، غلات، سبزی‌ها و لبنیات را بر گوشت اولویت دهید.

در مقابل غذاهای طیب و حلال، غذاهای حرام قرار دارد که چون مصرف آن به مصلحت انسان نیست خداوند آن را حرام کرده است.

این خوردنی‌ها علاوه بر آن که سلامت را به خطر می‌اندازد در خلق و خوی و ایمان افراد اثر منفی گذاشته و آثار روحی و بیماری‌های ناشی از آن در چند نسل بعد هم پدیدار می‌شود.

فاخره بهبهانی - جام‌جم