یک کلید، دو خانه

اما چه کسی است نداند تلخی بی‌پایان این قصه به زلف این دخترک بینوا گره خورده و او با وجود کوچکی‌اش، بزرگ‌ترین قربانی این اختلاف خواهد بود. اوضاع سینماگران ما امروز دست‌کمی از حال و روز ترمه ندارد. سینمای ما بویژه پس از انحلال خانه سینما دچار دودستگی و دوپارگی تاسف‌باری شده و در ماه‌های اخیر شدت بیشتری به خود گرفته و گسست عمیق‌تری بین طرفین ماجرا ایجاد شده است.

اهالی سینما که زمانی همچون یک خانواده و در کنار یکدیگر در طرح‌‌های مختلف همکاری می‌کردند ، حالا به واسطه این دعواها همچون غریبه‌ها با هم رفتار می‌کنند.

علی جنتی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی دولت یازدهم که در صحبت‌های تبلیغاتی پیش از انتخاب خود از بازگشایی خانه سینما براساس قانون خبر داده بود، روز گذشته در آخرین و صریح‌ترین اظهارنظر خود درباره خانه سینما و حواشی مربوط به آن بار دیگر بر بازگشایی پاتوق سینماگران تاکید کرد و گفت: بارها درباره این موضوع با همه صحبت شده است و با همه سینماگران و گروه‌های مختلف نشست‌ها و گفت‌و‌گوهایی داشته‌ام. اکنون نیز معاون سینمایی تعیین شده است و رفع برخی اختلاف سلیقه‌ها درباره خانه سینما را به ایشان واگذار کرده‌ام.

وی در این ارتباط افزود:‌ خانه سینما به عنوان جایگاهی که عملا پاتوق همه سینماگران است و در آن به تبادل تجربه می‌پردازند، سرانجام باز خواهد شد.

این صراحت لهجه، تلاش و پیگیری بالاترین مقام فرهنگی کشور گرچه برای همه سینماگران خوشایند و ارزشمند است اما طرح این مطلب که «مهم نیست یک یا دو خانه سینما داشته باشیم و ممکن است که چنین اتفاقی در ادامه بیفتد»، جای سوال و تامل ویژه دارد.

البته این تصمیم و نظر وزیر ارشاد حتما نتیجه استماع دقیق سخنان دو طرف و اشراف بیشتر و کامل‌تر او به موضوع است، ولی وجود دو خانه سینما راه‌حل مطمئن و مناسبی برای آشتی سینماگران دو سوی ماجرا به نظر نمی‌رسد و برعکس سینمای ما را از آن همدلی و وحدت مطلوب و موردنظر دور خواهد کرد. جدا از این در صورت تحقق این اتفاق، آسیب موازی‌کاری تشکیلات و تصمیم‌های ضد و نقیض خطر و تهدید بالقوه‌ای برای سینما خواهد بود.

به نظر می‌آید بهترین راه، برگزاری جلسات و گفتمان‌های بیشتر برای حل مشکلات موجود است تا همه سینماگران زیر سقف یک خانه امن گرد هم آیند. وجود دو خانه سینما، سینماگران را به تردید نفسگیر «ترمه» مبتلا می‌کند که حتی هنوز هم نتوانسته خود را متقاعد کند خانه پدرش نادر را برای ادامه زندگی برگزیند یا به خانه مادرش سیمین قدم بگذارد.

علی رستگار -‌‌ گروه فرهنگ و هنر