17 شهریور؛ روز آرمان‌خواهی

خبری که به عنوان قرار و مدار برای مردم اعم از کوچک و بزرگ، پیر و جوان و زن و مرد برای یک تجمع و اعتراض و تظاهرات علیه رژیم پهلوی تلقی می‌شد،‌ خبری که حضور مردم را در ساعتی معین و مکانی مشخص یعنی هفدهم شهریور در جنوب پایتخت را رقم می‌زد و فریاد الله اکبر و مرگ بر شاه را طنین‌انداز می‌کرد.

این خبر بسرعت به گوش دربار رسید، خبری که پیامد آن حکومت خودکامه رژیم را درهم می‌پیچید، براندازی حکومت طاغوت را به دنبال خود داشت، ماهیت حکومت پوشالی را هویدا می‌ساخت، بساط ظلم و ستم را از بسیط این سرزمین برمی‌چید، طلب خونخواهی می‌کرد و سکوت مظلومان را به فریادی علیه ستمگران تبدیل می‌کرد.

ساعت 9 صبح هفدهم شهریور 1357 فرامی‌رسد، اما خیل جمعیت زودتر از زمان مقرر میدان «ژاله تهران» را دراحاطه خود قرار می‌دهد. سیل جمعیت از گوشه و کنار شهر، از کوچه پس‌کوچه‌های جنوب تهران، خود را به این میدان و خیابان‌های اطراف آن می‌رساند.

جمعیتی که دل در گرو همه خوبی‌ها دارند، از ظلم و ستم، بی‌عدالتی، اختناق و خفقان، فساد و بی‌بندوباری، چپاول و غارتگری به ستوه آمده‌اند و فریاد عدالتخواهی سر می‌دهند.

فریاد الله اکبر و مرگ بر شاه آنان یکباره همچون پتکی بر سر ماموران فرود می‌آید. آنان تاب نمی‌آورند و طاقت‌شان طاق می‌شود و دستور شلیک آتش از سوی فرمانده میدان صادر می‌شود و سینه معترضان را یکباره می‌شکافد!

صدای تکبیر جمعیت در میان صفیر گلوله‌ها که برقلب‌ها فرومی‌نشیند، کمتر و آهسته‌تر می‌شود، خطی از خون در جوی‌های دو سوی خیابان جاری می‌شود و سنگفرش خیابان رنگ خون‌ به خود می‌گیرد.

آرایش مردم در آن سوی میدان و ماموران جلاد رژیم در این سوی میدان، آرایش تحقق صف حق و باطل را تداعی می‌کند؛ صفی که اصحاب باطل را در آینده نه‌چندان دور درهم می‌شکند، طومار رژیم را درهم می‌پیچد و خون‌های به ناحق ریخته مردم مسلمان را برای تحقق وعده الهی به ثمر می‌رساند.

هفدهم شهریور روز آرمان‌خواهی مردم می‌شود برای‌ آینده‌ای نزدیک که پیروزی انقلاب اسلامی را به دنبال خواهد داشت. یاد شهیدان این روز همواره جاوید باد.

محمد خامه‌یار - جام‌جم