28 سال چشم‌انتظاری یک مادر

درست 28 سال پیش ناصر شاه‌میرزایی ، معلم بسیجی این شهر با همه خداحافظی کرد و رفت و در عملیات «قادر» در غرب کشور خوب درخشید.

فرماندهی نیروهای رزمنده این شهر را در عملیات به عهده گرفت و افتخار و دستاوردی بزرگ از این عملیات را در تاریخ دفاع مقدس نصیب خود کرد، اما هنگام بازگشت نیروها، خبری از او نشد تا همین چند روز پیش.

همه، سال‌ها چشم انتظارش بودند؛ چشم به راه دوخته بودند ولی نیامد. همان روزها ساک‌ او را برگردانده بودند، اما هیچ‌کسی جرات نکرد حرفی به مادر بزند و چیزی بگوید.

ساک را ندیده گفت، آن را برگردانید تا با خودش بیاورند! حرف مادر دل‌ها را لرزاند و تکان داد. مادر همچنان چشم به در خانه دوخته بود و چشم‌انتظاری‌اش را لحظه‌شماری می‌کرد.

ساک را به رسم امانت سپردند به دست یکی از اهالی این شهر تا به دور از چشمان همه فامیل و بستگان در خانه‌ای جاخوش کند.

چشم مادر سپید شد. طاقت‌ وی طاق شد و تاب این همه چشم انتظاری را نداشت و یکباره آهنگ پرواز به سوی ابدیت کرد تا شاید نشانی از آن همه نشان گمشده‌اش را در سرایی دیگر باز یابد، نشان چشمان پاک پسر، نشان نجابتی که در چهره‌اش موج می‌زد، نشان صدق و صفا، محبت و وفا. پدر هم قامتش شکست و گرد پیری بر چهره‌اش نشست.

28 سال زمان کمی نبود؛ سال‌های درد و فراق جانسوز، سال‌های سوختن و ساختن که لحظه‌هایش به کندی می‌‌‌گذشت. چند روز پیش بود صاحب خانه پیغام داد که قصد فروش منزل را دارد و منتظر ماند تا بداند ساک دستی را چه کند.

منتظر جواب بود، اما انتظارش زمان زیادی نبرد، شاید کمتر از یک روز؛ همان روز روح امید در جان‌های خسته مردم دمید و خبرآمدنش با پر و بالی شکسته در کوچه پس‌کوچه‌های شهر پیچید.

ساک را به خانه بردند و همه شهر را آذین بستند برای آمدن او؛ همه بساط استقبال چیدند، آنها که او را دیده یا ندیده بودند.

تشییع و وداع با او دیدنی بود؛ همه مردم شهر آمده بودند، کوچک و بزرگ، زن و مرد، پیر و جوان. بوی عطریاس در شهر می‌پیچید وقتی زنان دستانشان را پر از برگ گل می‌کردند و روی تابوت می‌‌‌ریختند. ملائک هم اشک می‌ریختند وقتی گریه مردم را می‌دیدند.

شهر عاشورایی شده بود، بیرق‌ها، علامت‌ها، طبل و شیپورها، ایستگاه‌‌‌های صلواتی، صدای نوحه، گریه، ناله و ضجه، نشان از عاشورای دیگر داشت. شکوه و وفاداری مردم دیدنی بود و برای من که مسافر غریب این شهر بودم، خاطره‌ای شد ماندنی.

محمد خامه‌یار ‌- جام‌جم