کمردرد سیاسی

به نظر عموم کارشناسان و کمرشناسان، ما عموما دو نوع کمردرد داریم و نوع دیگری از خارج وارد نشده:

نوع اول: آن دسته از کمردردهایی که ریشه جسمی دارد و دیسک کمر دچار فرسایش شده و زیر فشار زندگی، از یک جایی بیرون زده.

نوع دوم: آن دسته از کمردردهایی که به دلیل مشکلات مربوط به اعصاب پیش می‌آید و منشأ عصبی دارد. باید طرف اعصابش راحت باشد. چیزی که خیلی آسان است. فقط آدم باید کمی فوت کند.

اخیراً یک نوع کمردرد دیگری هم کشف شده که ریشه عصبی ـ سیاسی دارد. به اعصاب طرف مربوط می‌شود و اعصاب طرف نیز به مسائل سیاسی ربط دارد. هرچند به ظاهر بی‌ربط به نظر آید. این نوع کمردرد، اشخاص قوی را هم از پای در می‌آورد.

شاهد مثال: آقای محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه‌مان را که می‌شناسید؟... احسنت، خودشان است. همین چند روز پیش از قرار مسموع دچار یک همچین کمردردی شدند که از کمر به پا هم زده. حالا علتش چی بوده، مفصل است. ما فقط کوتاه و به اشاره عرض می‌کنیم که ظاهرا طوری که خود ایشان تعریف کردند، یک جلسه‌ای داشتند در کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس که گویا در آن جلسه، یک‌سری حرف‌های خصوصی و محرمانه زده‌اند و سپس از دوستان نماینده که محرم فرض شده‌اند، درخواست کرده‌اند که این حرف‌ها همین‌جا در همین جلسه بماند و به بیرون درز نکند.

گویا همین‌طور هم می‌شود و مقداری از این حرف‌های محرمانه به بیرون درز می‌کند. کار به روزنامه‌ها می‌کشد و آقای ظریف بنده‌خدا با دیدن تیتر و گزارش یک روزنامه، چنان اعصابش به هم می‌ریزد و دچار اسپاسم عضلانی و کمردرد و پادرد می‌شود که سر از مطب پزشک و درمانگاه در می‌آورد.

در حاشیه: البته سخنگوی کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس هم روز بعد این کمردرد، در نطق علنی خود در مجلس گفتند که ظاهرا این جلسه محرمانه نبوده یا اشاره نشده که محرمانه است. این را هم گفتیم که دیوار را فقط از یک سمتش گل نگرفته باشیم.

گمانه‌زنی ما: شاید حق با هر دو سوی این ماجراست. آقای ظریف گفتند که این حرف‌ها محرمانه است و از اینجا بیرون نرود؛ اما به نظر بقیه محرمانه نیامده و بد ندیدند به بیرون درز پیدا کند. هیجانش بیشتر است تا مخفی بماند.

سخنی با آقای ظریف: وزیر امور خارجه ما الحمدلله خودشان آن قدر فهمیده و باتجربه هستند که بدانند چه باید بکنند یا چه نباید بکنند؛ فلذا بهترین پیشنهاد را هم خودشان داده‌اند که بعد از این خیلی شفاف و علنی صحبت کنند و همیشه لای درز در را نیز باز بگذارند که مصداق درهای بسته حساب نشود و با این کارشان ما را از دادن هرگونه بسته پیشنهادی راحت و معاف کردند. فقط خیلی دوستانه از ایشان خواهش می‌کنیم که خیلی سخت نگیرند. مذاکرات گروه 1+5 را پیش روی خود دارند و دعای ملت را پشت سر خود. خدای نکرده اگر کمرشان درد بگیرد، کمر ملت هم دچار اسپاسم عضلانی می‌شود.

رضا رفیع