آزموده را آزمودن...

خلاصه آن‌که هنرمندان تجربه‌های کوچک و بزرگی را در این مسیر رقم زده‌اند و هر بار تب یک هنر، هنرمندان رشته دیگری را به خود جذب کرده است البته همه این هنرمندان تجربه هنرهای دیگر را حق طبیعی خودشان می‌دانند و در برابر انتقاداتی که از آنها می‌شود بشدت واکنش نشان می‌دهند.

از طرفی، خود هنرمندان نیز از ورود فردی بیگانه ولو مشهور به پایگاه تخصصی‌شان چندان استقبال نمی‌کنند، این روند همیشه مخالفان زیادی داشته است، مثلا عکاسان از ورود چهره‌های سینمایی به عرصه عکاسی اظهار نارضایتی کرده‌ و گفته‌اند این اتفاق موجب می‌شود آثار حرفه‌ای آنها تحت‌الشعاع نام یک ستاره قرار گیرد که چندان توانایی هم در حوزه عکاسی ندارد و البته در مقابل هنرمندان هم همیشه تاکید کرده‌اند جای کسی را تنگ نکرده‌اند و دوست دارند هنرهای مختلف را تجربه کنند.

درباره این‌که این هنرمندان حق دارند هنرهای مورد نظرشان را تجربه کنند هیچ شکی وجود ندارد، اما زمان آن رسیده است تا نگاهی به نتیجه این تجربه‌ها هم بیندازیم.

به نظر می‌رسد اگر این روند را دقیق و منطقی بررسی کنند خودشان هم به این نکته برسند که بهتر است کار هنری و تخصصی خودشان را ادامه دهند و سعی کنند انرژی و توانشان را در مسیر هنری که موفقیت‌هایی در آن داشته‌اند به‌کار بندند؛ چون نه سینماگری که خواننده شده توانسته موفقیتی کسب کند و نه ترانه‌سرایی که آلبوم منتشر کرده است.

این نکته کاملا پذیرفتنی است که هنرمند حق دارد تجربه‌های مختلفی در عالم هنر داشته باشد، اما وقتی این تجربه‌ها مانند بادهای موسمی گذرا هستند و هیچ موفقیتی برایشان ندارد، بهتر است از تجربه‌های شکست خورده در این عرصه درس بگیرند و از تکرار بیهوده آن بپرهیزند که آزموده را آزمودن خطاست.

زینب مرتضایی‌فرد - گروه فرهنگ و هنر