رفتگران سلامت

همچنین در بسیاری از بسته‌های زباله، وسایل برنده‌ای وجود دارد که علاوه بر خطر بریدگی، احتمال ابتلا به ایدز و... را افزایش می‌دهد.

به همین دلیل توصیه می‌شود رفتگران به جای دستکش‌های پلاستیکی یکبار مصرف از دستکش‌ های ضخیم و بدون خردگی استفاده کنند تا احتمال بروز خطرات به کمترین حد ممکن برسد.

علاوه بر دستکش، پوشیدن چکمه‌های استاندارد هم از اهمیت زیادی برخوردار است، چراکه هم از پاها در برابر سرما و زباله‌های خطرناک سطح زمین مثل سرنگ محافظت می‌کنند و هم هنگام راه رفتن روی زباله‌ها مانع نفوذ میکروب‌ها و عوامل بیماریزا به پوست می‌شوند.

ماسک به شرط استاندارد

کم نیستند رفتگرانی که به دلیل بوی نامطبوع زباله‌ها از ماسک استفاده می‌کنند، اما استفاده از ماسک‌های معمولی فقط یک خاصیت دارد و آن هم جلوگیری از استشمام این بوهاست، اما مانع نفوذ آلودگی‌ها به سیستم تنفسی نمی‌شود، در حالی که استفاده از ماسک‌های استاندارد و فیلتردار از بروز مشکلات ریوی و تنفسی در کارگران حمل زباله پیشگیری می‌کند.

به همین دلیل به همه رفتگران بویژه گروهی که با زباله‌های شهری در تماس هستند، توصیه می‌شود برای حفظ سلامتشان هم که شده از این نوع ماسک‌ها استفاده کنند.

مشکلات اسکلتی عضلانی

رفتگران هنگام تمیز کردن خیابان‌ها و معابر، ساعت‌های طولانی ایستاده کار می‌کنند. همین موضوع آنها را در معرض کمردردهای مزمن، آرتروز پا، گردن و همچنین واریس قرار می‌دهد. البته به کمک راهکارهایی می‌توان از بروز این مشکلات پیشگیری کرد.

به عنوان مثال، انجام نرمش‌های ساده کششی و استراحت 15 تا 20 دقیقه‌ای در ازای هر دو ساعت کار، ازجمله این راهکارهاست.

چشم‌ها و میکروب‌ها

قرار گرفتن در معرض آلودگی هنگام حمل زباله‌ها، وجود گرد و غبار در محیط، آلودگی هوا و تماس دست آلوده با چشم‌ها می‌تواند باعث بروز عفونت‌های چشمی شدید در رفتگران شود.

به همین دلیل افراد شاغل در این حرفه باید در صورت امکان از عینک‌های مخصوص استفاده کنند، در غیر این صورت باید پس از اتمام کار، حمام کنند و هفته‌ای دوبار چشم‌هایشان را با قطره استریل شست‌وشو دهند.

استرس و مشکلات مالی

متاسفانه بسیاری از رفتگران با وجود حجم زیاد کار، از حقوق و مزایای چندانی برخوردار نیستند و همین مشکلات مالی آنها را در معرض استرس و آسیب‌های روانی قرار می‌دهد.

گاهی نیز این آسیب‌ها به حدی شدید است که فرد در معرض افسردگی و بحران‌های خانوادگی قرار می‌گیرد به طوری که بدون مراجعه به متخصص و مصرف دارو درمان نمی‌شود، اما به دلیل همین مشکلات مالی از پزشک کمک نمی‌گیرد.

تینا گلناری - کارشناس بهداشت محیط