علاوه بر آن، اقتصاد لیبی به نابودی کشیده شد و تمامی زیرساختهای این کشور آسیب جدی دید و در پایان، معمر قذافی رهبر وقت لیبی نیز به شیوهای غیرانسانی و مشکوک به قتل رسید.
پس از پایان نظام قذافی، غرب بر ثروت گسترده نفتی لیبی مسلط شد و نظامی در آن کشور بر سر کار آمد که تحت کنترل کامل غرب است، اما مشکلات لیبی همچنان ادامه دارد.
امپریالیسم با رهبری آمریکا و نزدیکترین متحدانش ـ بویژه اسرائیل ـ تسلط کامل بر منطقه شمال آفریقا و منطقه خاورمیانه را در سر میپروراند؛ اما در این میان یک کشور در برابر ایالات متحده آمریکا و ناتو در قلب خاورمیانه ایستادگی کرده و آن کشور، سوریه است.
حاصل 2.5 سال جنگ خانمانسوزی که از خارج بر سوریه تحمیل شده، ویرانی گسترده و دهها هزار کشته و میلیونها آواره است که به اجبار از خانهها و شهرهای خود خارج شده و بیش از دو میلیون نفر آنان هماکنون به دیگر کشورهای منطقه و همسایه پناه بردهاند تا جان خود و خانواده و عزیزانشان را حفظ کنند.
رئیسجمهور سوریه در ابتدای بحران این کشور اعلام کرد: آنچه ما با آن مواجهیم، جنگ داخلی نیست، بلکه نبرد علیه گروههای تروریستی است؛ گروههایی که از خارج از مرزهای سوریه مدیریت میشوند.
تظاهرات اولیه در پانزدهم فوریه 2011 در چند منطقه محدود خارج از پایتخت شروع شد و همانند اعتراضهای مشابه در تونس و مصر، تظاهرکنندگان ابتدا خواستار اصلاحات و مبارزه با فساد بودند.
پس از مدت کوتاهی اما این اعتراضهای آرام و به دور از خشونت که از سوی بخشی از مردم سوریه انجام میشد، به سلسلهای از درگیریهای افراد ناشناس با پلیس سوریه و نیروهای امنیتی این کشور تبدیل شد و در نهایت با اقدامات خرابکارانه و آتش زدن امکانات دولتی همراه شد.
دولت سوریه نیز اعلام کرد آماده اجرای اصلاحات گسترده است و خواستههای منطقی مردم را اجابت خواهد کرد و برای اقدامات جدی و تصمیمهای مهم آمادگی دارد.
در این میان شبکههای اجتماعی وارد صحنه شدند و شعارها و خواسته های اعتراضکنندگان را مدیریت کرده و دعوت به برگزاری تظاهراتهای برنامهریزی شده و هماهنگ کردند البته در ورای این نوع از مخالفتها، دستهای پنهان برخی از کشورهای خارجی نیز به چشم میخورد.
امپریالیسم با همکاری ناتو و اسرائیل، سیاست هدفمند رویارویی با دولت سوریه و حمایت گسترده از معترضان و تقویت نزاعهای مذهبی در سوریه را در پیش گرفت.
باوجود آن که دولت سوریه به خواستههای بر حق تظاهرکنندگان سوری پاسخ مثبت داد و اعلام کرد حاضر است دست به اصلاحات فراگیر در ساختارهای سیاسی، اجتماعی و اقتصادی کشور بزند، خشونتها در سوریه افزایش یافت و این حقیقت را بیشتر آشکار کرد که امپریالیسم در پس پرده این مخالفتها قرار دارد.
در ماه مه 2011 اتحادیه اروپا تحریمهایی علیه دولت قانونی سوریه تحمیل و در بیستوهشتم نوامبر همان سال، این تحریمها را تشدید کرد.
در ادامه، هدف امپریالیسم سرنگونی دولت سوریه اعلام شد و در بیستونهم اکتبر 2011، ارتش به اصطلاح آزاد سوریه اعلام موجودیت کرد که متشکل از مزدوران برخی کشورهای خارجی، زندانیان و تروریستهاست.
روزنامه الوطن سوریه در نوامبر 2012 نام 142 تروریست از 18 کشور را که به صف مبارزان در سوریه پیوستهاند، فاش کرد.
تعدادی از این تروریستها ملیتهای سعودی، لیبیایی، تونسی، مصری، قطری، چچنی، چادی و حتی آذربایجانی دارند که بسیاری از آنان وابسته به گروهک القاعده بوده و به سوریه رفتهاند.
بیش از یکصد استرالیایی نیز برای مبارزه با دولت سوریه به خاک این کشور وارد شدهاند و حدود یکصد نفر نیز از کشورهای انگلستان، فرانسه و 50 نفر از شهروندان هلندی و بلژیکی و اشخاص دیگر از ملیتهای گوناگون در سوریه گرد هم جمع شدهاند.
بسیاری از این مبارزان در کشورهای همسایه سوریه آموزش میبینند. در حقیقت یک جنگ جهانی در مقیاس کوچکتر در سوریه جریان دارد و ارتش آزاد سلاحهای پیشرفته غربی را در مبارزه با نظام سوریه به کار میگیرد.
فرانسه نیز مربیان خود را برای آموزش به سوریه فرستاده و تروریستها از سلاحهای ساخت اسرائیل ـ بیشتر به صورت بمبهای دستی و تفنگ ـ استفاده میکنند.
ارتش سوریه در نزدیکی دمشق کامیونی را ضبط کرد که پر از سلاحهای ساخت اسرائیل بود. در میان آن، تجهیزات مدرنی همچون بمب و سکوی پرتاب موشک و دستگاههای ارتباطی پیشرفته نیز مشاهده میشد.
از سوی دیگر، تروریستها به سلاحهای عربستانی و دستگاههای ارتباطی و تجهیزات دفاع شخصی ساخت فرانسه مجهز شدند.
کمکهای مالی و تسلیحاتی و لجستیک فراوان غرب به مخالفان در حالی ادامه دارد که وزارت خارجه آمریکا و برخی دیگر از کشورهای غربی نسبت به ارسال سلاحهای ساخت روسیه به ارتش سوریه اعتراض میکنند.
این موضعگیری آمریکا ـ با وجود نقشآفرینی گسترده این کشور و همپیمانان غربیاش در حمایت از مخالفان سوریه ـ قابل تامل است.
منبع: روزنامه تشرین چاپ سوریه
مترجم: محمدجواد گودینی
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
شاهین بیانی در گفتوگو با «جامجم»:
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد