زندگی به سبک دختران صفر کیلومتر

دختر‌ها تقریبا از سن نه سالگی بالغ، و وارد مرحله نوجوانی می‌گردند. در گذشته، دختر‌ها در این سنین ازدواج می‌کردند و به کلی با کودکی خود خداحافظی می‌کردند و با پذیرش مسئولیت زندگی، مثل بزرگسالان هدفمند رفتار می‌کردند. البته این کار برای آن‌ها سخت و نگران کننده نبوده چراکه عمیقا تحت حمایت بزرگتر‌ها بودند و به یکباره در زندگی مستقل خود‌‌ رها نمی‌شدند. ضمن اینکه زندگی ساده قدیمی‌ها و نداشتن مسئولیتهای شغلی که امروزه بسیاری از زنان دارند، زندگی را برای تازه عروسهای نوجوان سخت و پیچیده نمی‌کرد.
صرف نظر از صحت و سقم این ازدواجهای زود هنگام دختر‌ها در ابعاد مختلف زندگی، به یک امتیاز این ازدواج‌ها باید توجه نمود. این امتیاز، یعنی‌‌ همان مسئولیت بخشیدن و هدفمند کردن زندگی دختران نوجوان.
دخترهایی که زود ازدواج می‌کنند طبیعتا دیگر فرصت‌هایشان صرف بازیگوشی و سرگرمی‌های بیهوده نمی‌شود و از زندگی هدفمندی برخوردار می‌شوند. بلکه مجبورند برای یادگیری مهارتهای همسر داری و بچه داری تلاش کنند و البته این تلاش با رغبت و علاقه هم همراه است. چرا که عشق به همسر و عشق به فرزند همیشه و همه جا در طول تاریخ در وجود زنان بوده است. اما امروزه که سن ازدواج دختران بسیار بالا رفته است، برای سیراب ساختن عطش روحشان باید کاری کرد. باید برنامه‌ای داشت و با هدف بخشیدن به زندگی آن‌ها، از پوچی، افسردگی، تداوم کودکی و تاخیر بلوغ عقلی آن‌ها جلوگیری کرد.
دختر‌ها معمولا از ده سالگی دیگر میلی به اسباب بازی نشان نمی‌دهند. و اگر چه هنوز بازی را دوست دارند، تفاوتهای خاصی بین بازیهای دوران نوجوانی و بازیهای دوران کودکی قائل می‌شوند که نشان دهندهٔ روی گردانی از دوران کودکی است. لذا نباید بگذاریم بی‌هدفی، و بی‌برنامگی و یک عالمه اوقات فراغت خالی، روح آن‌ها را سردرگم و افسرده کند. این دختر‌ها همان‌هایی هستند که می‌توانند یک زندگی را اداره کنند پس نباید آن‌ها را از مسئولیتهای مهم دور داشت و روح کودکی را در آن‌ها نگهداشت و تداوم بخشید.
یکی از بزرگ‌ترین مشکلات نوجوانان امروز این است که به هزاران روش آن‌ها را در کودکی نگاه می‌دارند و همواره به بازیهای مختلف مشغول می‌دارند و جلوی رشدشان را می‌گیرند.
باید به نوجوانان مسئولیتهای مهمی را واگذار کرد. دختری که در نوجوانی‌‌ رها شود به این امید که بعد‌ها مهارتهای لازم را خواهد آموخت، اگر چه این مهارت‌ها را هم بیاموزد، آن چابکی و سرزندگی لازم را به دست نخواهد آورد. عادت کردن در انجام به موقع مسئولیت‌ها و به موقع و سریع عمل کردن، محصولی است که باید بذرش را در نوجوانی کاشت. بسیاری از دخترهای به اصطلاح صفر کیلومتر از پیچ و خمهای سالهای اول زندگی نمی‌توانند عبور کنند. و این به خاطر عدم عادت به انجام مسئولیتهاست نه به خاطر عدم یادگیری. یادگیری سریع اتفاق می‌افتد این عادت‌ها هستند که به سرعت قابل تغییر نیستند و همه چیز را خراب می‌کنند.

بنابراین یکی از راههای هدفه‌مند کردن زندگی دختر‌ها در سنین بلوغ به بعد، سپردن مسئولیتهای مختلف زندگی به عهدهٔ ایشان است. قطعا دختری که جانشین مادر می‌شود و به محض ورود مه‌مان خودش را مسئول پذیرایی می‌داند، یا در غیاب مادر نگران انجام درست کارهای خانه است، از لحاظ عقلانی هم رشد بیشتری دارد نسبت به دختر نوجوانی که تمام هنرش برنده شدن در بازیهای کامپیوتری است و ویترینی پر از عروسکهای مختلف دارد.
یکی دیگر از راههای هدفمند کردن زندگی دختران نوجوان ایجاد فعالیتهای جنبی است. البته تحصیلات، خود یک عامل قوی در هدفمند کردن زندگی است اما همه دختر‌ها علاقه یکسانی در اشتغال به تحصیل نشان نمی‌دهند. لذا اگر بناست تحصیلات یک دختر به دیپلم ختم شود، ضرورتا باید به هنری روی بیاورد که پاسخ نیازهای روحی او را حداقل بدهد. در غیر این صورت بی‌هدفی و بی‌هنری روح او را بیمار خواهد کرد.
چنانچه علاقه‌مندی او را می‌شناسید در‌‌ همان جهت او را یاری دهید تا در آن مسیر به خوبی پیش رود اما اگر می‌دانید میل و علاقه او کاذب است و استعدادش در جهت دیگری است سعی کنید درست او را راهنمایی کنید تا در مسیر استعداد خود پیش رود. لازم است برای نوجوانتان هزینه کنید و فرصتهای خوب را در همین سنین برایش ایجاد کنید. اینکه بعضی از زنان بعد از ازدواج تازه برای آموزشهای مختلف راهی جامعه می‌شوند، نشان دهنده کم کاری والدینشان است.
ضمنا توجه داشته باشید، همان طور که موظفید هزینه کنید و نوجوانتان را برای یادگیری مهارتهای مورد علاقه به کلاسهای مختلف بفرستید، موظفید که پیگیری کنید تا این مهارت آموزی تداوم پیدا کند و به نتیجهٔ مطلوبی برسد. هزینه کردن پایان راه والدین نیست بلکه یکی از لوازم کار است. اگر ابتدائا همراهی کنید و سپس‌‌ رها کنید تلاطم‌های روحی نوجوانی مخصوصا بالا و پایینهای عاطفی دخترانه کار را به جایی نخواهد رساند.