از فیسبوک تا فیضبوک

ـ یکی این کاسه چه کنم چه کنم را از دست ما بگیرد!....(بفرمایید؛ ظاهرا صدای یکی از کاربران اینترنتی بود. چون جوابی ندارم بدهم، بهتر است که پرانتز را ببندم!)

یکی از مسئولانی که باز بتازگی در خصوص فیسبوک اعلام نظر کرده و از تمثیلاتی هم در این خصوص استفاده کرده؛ جنــاب وزیر ارشاد خودمان است. آقای علی جنتی فیسبوک را یک شبکه اجتماعی دانستند که در آن، هم می‌شود ارتباط مفید برقرار کرد و هم دام‌ها و زیان‌های زیادی دارد.

تمثیل وزیر ارشاد: «فیسبوک مانند تلفن است. همه چیز می‌توان در آن گفت. هم می‌توان حرف‌های خوب و هم حرف‌های نامناسب زد. هم می‌شود ارشاد کرد و هم می‌توان گمراه کرد. زیرا یک وسیله ارتباطی است.»

عرایض فوق‌الذکر، طبق معمول، به نقل از جراید است و از آستین‌مان در نیاوردیم. آستین ما این قدرها هم گشاد نیست. فعلا چشمان ما از تعجب گشاد شده است. یعنی در ابتدای آمدن تلفن هم همین‌طور بوده که یک عده بگویند خوب است، یک عده بگویند خوب نیست؟....پس چه عذابی کشیده الکساندر گراهام بل تا توانسته آن را جا بیندازد.

بسته پیشنهادی: خیلی خلاصه عرایضی را تقدیم می‌کنیم که کاربران عزیز اینترنت، بیشتر از این گیج و منگ نشوند. خـدا بگویم با این مخترع اینترنت چه کار کند که این جوری ما را علاف خودش کرده. به عرایض راهبردی ما عنایت بفرمایید:

1ـ صنعت تلفیق: با توجه به قرابت و شباهت میان تلفن و فیسبوک، به نظر ما برای آن که ترس ملت از فیسبوک بریزد و عادی شود؛ آن را روی تلفن نصب کنیم و اسمش را بگذاریم: «تلفبوک»!

2ـ آشنایی‌زدایی: این اسم‌های خارجی غالبا نچسب است. آدم احساس خوبی ندارد و نمی‌تواند خیلی راحت با آنها ارتباط برقرار کند. در خصوص فیسبوک نیز هم. فلذا این «فیس» غربی آن را درآوریم، به جایش «فیض» عربی بگذاریم و صدایش بزنیم: «فیض بوک»!.... این شکلی، فکر نمی‌کنید خودمانی‌تر شود و ترسش ریخته شود؟

رضا رفیع