ارزش معلمی از دیدگاه استاد پرورش

در وجود استاد پرورش همه این محامد و ویژگی‌ها یکجا جمع شده بود، اما در این مقال بُعد معلمی ایشان بسیار حائزاهمیت است.

ایشان حقیقتا این جمله حضرت امام که «معلمی شغل انبیاست» را عمیقا معتقد بود و خود از همین رو معلمی را انتخاب کرد و چند دهه سعی کرد به تربیت دانش‌آموزان و جوانان بپردازد.

او ارزش وجودی هر انسانی را به مثابه تمامی انسان‌ها می‌دانست و بنابراین معتقد بود یک دانش‌آموز، یک فرد نیست؛ بلکه یک جهان است و اظهار می‌کردند اگر معلمی کـــه سر کلاس می‌رود، طــــرف خود را 30 دانش‌آموز یا 20 دانش‌آموز نبیند، بلکه 30 جهان ببیند یا اگر برایش چنین دیدی سخت است، لااقل هر یک دانش‌آموزش را به مقوله یک میلیون نفر حساب کند و ببیند که با 30 میلیون نفوس انسانی طرف است، مسلم است که چنین معلمی بیشتر مطالعه می‌کند، زودتر به کلاس می‌رود، با دانش‌آموزان با احترام سخن می‌گوید و با نهایت ادب به پرسش‌های آنان پاسخ می‌گوید و... .

البته این نکته را همیشه متذکر بودند که یک معلم تا بخواهد در تربیت شاگردانش موفق شود، بدیهی است باید سختی‌های بسیاری را متحمل شود، کما این‌که انبیا تا خواستند بشر را هدایت کنند، بسیار اذیت شدند، مخصوصا پیامبر اکرم(ص) بیشترین بلاها را دیدند تا توانستند مردم را از جاهلیت به علم و معنویت رهنمون شوند و این اشعار مولوی را بنده بارها از ایشان شنیدم که:

میر آخور بود حق را مصطفی

بهر استوران نفس پرجفا

لاجرم اغلب بلا بر انبیاست

که ریاضت دادن خامان بلاست

نفس‌ها را تا مروض کرده ا م

زین ستوران بس لگدها خورده ام

مرتضی نجفی قدسی