خودکشی تدریجی سالانه 150 هزار ایرانی

این هفت عامل شناخته شده براحتی سبب بیماری‌های مزمنی مانند بیماری قلبی و عروقی یا دیابت شده و جان انسان‌های زیادی را می‌گیرد.

برای نمونه با توجه به آمار منتشر شده از سوی سازمان ثبت احوال، سال گذشته بیماری‌های قلبی و عروقی به عنوان دلیل مرگ حدود 123 هزار نفر در شناسنامه‌های باطل شده آنها ثبت شد.

این در حالی است که این افراد حداقل می‌توانستند با پرهیز از این هفت عامل خطرساز و شناخته شده دست به خودکشی تدریجی نزنند، چون این روزها با توجه به اطلاع‌رسانی رسانه‌ها کمتر شخصی را می‌توان پیدا کرد که از خطرات این هفت عامل بی‌خبر باشد.

به نظر می‌رسد آنچه سبب شده هر سال خیلی‌ها آگاهانه دست به خودکشی تدریجی بزنند سهل‌انگاری و طرز فکر اشتباه آنها و کم‌کاری برخی از سازمان‌های مسئول در این حوزه است. برای نمونه برخی‌ها تصور می‌کنند همیشه از خطر دور هستند و اتفاق‌های ناگوار فقط برای دیگران رخ می‌دهد.

در این میان نمی‌توان همه گناه را به پای شهروندان و طرز فکر آنها گذاشت، زیرا با این‌که مدل‌سازی انجام شده از سوی وزارت بهداشت گواه این است که تا سال 1404 حدود 70 درصد بار بیماری کشور را بیماری‌های غیرواگیر تشکیل می‌دهد، در این وزارتخانه اراده‌ای قوی برای کاهش این آمار دیده نمی‌شود، زیرا مشاور معاون بهداشت و رئیس واحد بیماری‌های غیرواگیر وزارت بهداشت دراین باره به ایسنا گفته است: ساختارها و منابع موجود پاسخگوی نیازهای بیماری‌های غیرواگیر در کشور نیست واکنون ساختار مشخصی دراین باره در وزارت بهداشت وجود ندارد.

افزون براین اختیارات و منابع بخش بیماری‌های غیرواگیر وزارت بهداشت نیز به اندازه بیماری‌های واگیر شفاف نیست.

نبود واحدی برای نیازسنجی و ثبت بیماری‌ها نیز یکی دیگر از ضعف‌های مدیریت بیماری‌های غیرواگیر در کشور است، زیرا اکنون پرداختن به بیماری‌های غیرواگیر سلیقه‌ای انجام می‌شود.

این در حالی است که منطق حکم می‌کند این بیماری‌ها باید براساس عوامل خطر و بار بیماری در واحدی مشخص اولویت‌بندی و بررسی شود بنابراین با توجه به نقش عوامل فرهنگی و نبود سیاست‌های پیشگیرانه در این حوزه مسئولان باید با سرمایه‌گذاری در بخش فرهنگی، طرز فکر برخی از شهروندان را تغییر داده و از خسارتی که بیماری‌های غیرواگیر به سرمایه‌های انسانی کشور وارد می‌کند، کم کنند.

مهدی آیینی - گروه جامعه