مثلت مدعیان سنگین ‌وزن‌ کشتی

مدال طلایی که مربوط می‌شود به علیرضا سلیمانی که آن را در رقابت‌های جهانی مارتینی سوئیس در سال 1989 و با پیروزی بر بومگارتنر آمریکایی کسب کرد.

از آن سال تاکنون با آن‌که سال‌های زیادی می‌گذرد، اما در حسرت قهرمانی دوباره در سنگین وزن جهان کشتی باقی مانده‌ایم. هر چند که به دفعات در یک قدمی کسب این عنوان پیش رفته‌ایم، اما در ایستگاه پایانی، قهرمانان کشتی خود را شکست خورده دیده‌ایم تا امروز و با توجه به شکل‌گیری مثلث مدعیان سنگین وزن، به تلاش و همت سه کشتی‌گیری چشم امید بدوزیم که اگر قدر خود را بدانند و با استراتژی مشخص به مصاف حریفان بروند، از این قابلیت و استعداد برخوردارند که سکوی قهرمانی دنیا را زیر پای خود ببینند.

پرویز هادی، کمیل قاسمی و محمدرضا آذرشکیب، سه کشتی‌گیری هستند که برای تصاحب پیراهن تیم ملی در وزن 125 کیلو با هم در کورس رقابت قرار دارند. البته این وسط پرویز عالی، کشتی‌گیر تبریزی موفق شد در جام بین‌المللی تختی به مقام قهرمانی برسد و با پیروزی بر دولت شابانبای قزاق که او نیز می‌تواند در جهان کشتی جزو مدعیان درجه یک باشد و البته شکست‌دهنده کمیل قاسمی و محمدرضا آذرشکیب، نشان دهد در این مدت بیکار نبوده و حسابی به فرامین مربیانش و از جمله محسن کاوه گوش داده است.

البته هادی که از فیزیک مناسبی برای اوجگیری در سنگین وزن برخوردار است و اگر کسی با ملیت او آشنایی نداشته باشد در یک نگاه فکر می‌کند کشتی‌گیر روس است، قبل از المپیک لندن موفق به کسب سهمیه این بازی‌ها با قهرمانی در آسیا شد، اما در رقابت‌های انتخابی درون اردویی مغلوب کمیل قاسمی شد تا این کشتی‌گیر مازندرانی نیز با کسب مدال برنز لندن 2012، بخوبی پاسخ اعتماد رسول خادم، سرمربی تیم ملی کشتی آزاد را بدهد.

شاید این شکست و پشت خط ماندن قدری در روحیه هادی تاثیر منفی گذاشت، اما با شکست کمیل در رقابت‌های جهانی 2013 مجارستان، یک بار دیگر روزنه امید به روی هادی و آذرشکیب باز شد تا این دو با تلاش و ممارست فزون‌تر، چشم به پیراهن تیم ملی بدوزند. در حقیقت رقابت شکل گرفته بین این سه در صورتی که خوب هدایت شود، می‌تواند دیگر بار از درون آن به یک مدال جهانی و حتی طلای دنیا ختم شود.

پر واضح است که برای رسیدن به سکوی شماره یک جهان باید این کوشش فعلی دو برابرشود و روی نقاط ضعف و قوت تکنیکی حریفان کار شود تا نمایندگان ایران، در بین بهترین‌های سنگین وزن جهان کشتی جایی داشته باشند. امروز حاجی مراد گاتسالف روس قهرمان جهان در سنگین وزن است. کشتی‌گیری که از 96 کیلو به سنگین وزن صعود کرده و با سرعت عمل خود در زیرگیری و قوس کردن حریفان سنگین‌تر از خود، نشان داده است که یک سر و گردن از مدعیان فعلی این وزن بالاتر است. گاتسالف امسال در لیگ کشتی ایران شرکت کرد و در دور رفت نیز به دلیل دور بودن از شرایط آمادگی مغلوب آذرشکیب شد، اما همین کشتی‌گیر در کشتی فینال آذرشکیب را مقهور تکنیک برتر و جسارت بالای خود کرد تا نشان دهد برای ایستادن در سکوی شماره یک دنیا باید از کلاسی ممتاز برخوردار بود. البته تغییر مقررات امروز کشتی، ضمن آن‌که به زیبایی‌های کشتی دامن زده، جای شانس و اقبالی برای کشتی‌گیران باقی نخواهد گذاشت و کسی که می‌خواهد صاحب سکوی جهانی شود، باید فعل خواستن را خوب صرف کند.

پرویز هادی با داشتن فیزیک مناسب و ممتاز بدنی در دفاع نیز پاهای قرص و محکمی دارد، اما صرف این ویژگی‌ها نمی‌تواند گشاینده راه قهرمانی برای او باشد. پرویز اگر می‌خواهد خود را در سطح جهان معرفی کند، باید روی زیرگیری‌هایش کند و در عین حال از کار کردن دست‌ها غافل نباشد. بی‌شک یک زیرگیری خوب حاصل نمی‌شود، مگر آن‌که قبل از آن با قوس کردن و به هم زدن ستون دفاعی حریفان، موقعیت زیرگیری را برای خود مهیا کرد. بی‌شک اگر هادی دستان پر کاری داشته باشد و در عین حال سرعت عمل خود را بالا ببرد، می‌تواند در رفت و برگشت‌ها حریفان خود را اسیر زیرگیری‌های قدرتمندش کند.

کمیل قاسمی نیز گرچه در نخستین حضور خود در سطح جهانی صاحب مدال برنز المپیک شد، اما این مازنی به عوض آن‌که دو چندان بکوشد به نظر رسید که قدری اشباع شده است تا در جهانی بوداپست نیز با حذف از دور مقدماتی، تاوان غفلت خود را پرداخت کند. با این حال حسن کشتی‌های قاسمی در سرعت عمل و هوش بالایش است که اگر این مساله با آمادگی بالا و غنای کیفی همراه شود، می‌تواند کمیل را به درجات بالایی در کشتی جهان برساند.

محمدرضا آذرشکیب البته قضیه‌ای متفاوت دارد و با وجودی که در عرصه جوانان صاحب دو مدال نقره جهانی شده، اما هنوز نتوانسته است جایگاه خود را در کشتی بزرگسالان پیدا کند. در حقیقت افت و خیزهای بالا و نوسان‌های زیاد در عملکرد، باعث شده که کادر فنی تیم ملی نگاهی نیم بند به این جوان پرقدرت داشته باشد. کشتی‌گیری که با دستانی کشیده فیزیکی عالی در سنگین وزن دارد و اگر با تغییر شیوه به کشتی‌گیری هجومی تبدیل شود، برای قهرمانی جهان از بهترین شرایط برخوردار است، حتی شرایطی بهتر از هادی و قاسمی. او که امسال اعلام کرده بود نمی‌خواهد دیگر پشت کسی در داخل قرار گیرد، در رقابت‌های جام تختی به مقام پنجم رسید تا فعلا از این هدف خود، فاصله زیادی داشته باشد.

به هر صورت اگر این مثلث مدعیان در سنگین وزن با هدایت خوب کادر فنی تیم ملی کشتی آزاد و در درجه نخست رسول خادم همراه شود، حتم داریم که فارغ از این‌که کدام یک به عضویت تیم ملی در آید از دل آن می‌توان سراغ مدال طلای بازی‌های آسیایی اینچئون کره جنوبی، جهانی سال 2014 و 2015 و همین طور یک مدال خوشرنگ در بازی‌های المپیک 2016 ریو برزیل رفت.

نقبی به گذشته

آخرین مدال‌های جهانی کشتی آزاد ما در سنگین‌وزن برمی‌گردد به مدال نقره فردین معصومی که در رقابت‌های جهانی 2009 هرنینگ دانمارک به‌دست آمد.

کشتی‌گیری از خطه ماسال گیلان که سه سال قبل از این مدال، صاحب برنز جهان در گوانگجو چین شده بود.

علیرضا رضایی نیز که اکنون به‌عنوان مدیر تیم‌های ملی انجام وظیفه می‌کند، در سال 2003 به مدال برنز جهان رسید و سال بعد نیز در المپیک آتن 2004 صاحب مدال نقره شد. قبل از رضایی نیز عباس جدیدی به مدال برنز سنگین‌وزن در آنکارای 99 رسید. البته عباس در المپیک 2000 سیدنی با ناداوری دستش از مدال برنز کوتاه ماند و چهارم شد.

صف‌شکن این عرصه نیز بعد از مدال طلای علیرضا سلیمانی در جهانی مارتینی (1989) رسول خــادم بود که در جهانی 1998 تهران با وزنی در حدود 105 کیلو به مصاف غول‌های 130 کیلویی رفت و به مدال نـــــقره‌ با ارزشی دست یافت.

حجت‌اله اکبرآبادی ‌/‌ گروه ورزش