درخت هنرمند

به یک کسی گفتند اگر وسط دریا کوسه بهت حمله کرد، چه می‌کنی؟ گفت می‌روم بالای درخت. خندیدند و گفتند: وسط دریا که درخت نیست. گفت: اولا به خودتان بخندید؛ در ثانی، مجبورم پدرجان، مجبورم؛ می‌فهمید؟!... چه خوب شد که ذکرخیر درخت شد.

بگذارید همین مبحث و مطلب را ادامه دهیم. سرنخ خوبی است. الان اوج فصل درختکاری است. هر که را می‌بینی، دارد درخت می‌کارد. از شهرداری گرفته تا شهروندان.

اگر هوای درختان را داشته باشیم، درختان هم هوای ما را دارند. با این توضیحات بنده اگر هوایی شدید، تا سرد نشدید، بروید الان یک درخت بکارید. از خانه هنرمندان یاد بگیرید. دنبال بهانه است که درخت بکارد. احسنت!

خبر وارده: «خانه هنرمندان ایران با برپایی مراسم بزرگداشت هنرمندان سفرکرده در سال 92، به یاد هر هنرمند یک درخت در باغ هنر می‌کارد.»ـ به نقل از جراید

بسته پیشنهادی: دست نگه‌دارید و قبل از کاشتن درخت، عرایض پیشنهادی ما را مطالعه بفرمایید. کم‌ضرر است:

1ـ توسعه بهانه‌ها: چون اصل کاشتن اصله درخت، بسیار خوب است؛ لهذا به هر بهانه‌ای می‌شود دست به این عمل زد. فقط که نباید به یاد هنرمندان سفرکرده باشد. آنها همه در باغ وجود ما درختی کاشتند و رفتند که همیشه سرسبز است. به بهانه‌های دیگری هم می‌توان درخت کاشت؛ مثلا: به تعداد هنرمندانی که بیمه نیستند. به تعداد هنرمندهایی که مسکن ندارند. به تعداد هنرمندانی که هنوز یک تشکل صنفی و سندیکایی مشخص و قانونی ندارند. به تعداد هنرمندانی که دغدغه دوران بازنشستگی و ازکارافتادگی خود را دارند. به تعداد......... (اشاره می‌کنند که همین تعداد فعلا بس است. اشکمان درآمد)

2ـ کاشت با داشت: حتما اطلاع دارید که بعد از کاشت، می‌رسیم به مرحله داشت. وگرنه فردا به مرحله برداشت نخواهیم رسید. برداشت ما این است که درخت رسیدگی می‌خواهد. درخت مثل هنرمندجماعت نیست. آب نداشته باشد، خشک می‌شود. اما هنرمندان ما حتی اگر سبد کالا هم به آنها تعلق نگیرد، خشک نمی‌شوند. بلکه با هنر خود، بقیه را هم از خشکی درمی‌آورند. عین تار و دوتار و سه‌تاری که باعث تعجب جناب مولانا شد و شگفتانه پرسید: خشک سیمی، خشک چوبی، خشک پوست‌/‌ از کجا می‌آید این آوای دوست؟

رضا رفیع