ورود مایلی‌کهن به مذاکرات هسته‌ای!

بسیاری محمد مایلی‌کهن را فردی مذهبی با مواضع سیاسی نزدیک به محمود احمدی‌نژاد می‌شناسند اما خودش مدعی است عضو هیچ گروه، دسته و حزبی نیست: «من عضو هیچ دسته، گروه و حزبی نیستم و هر جایی که تشخیص دادم با شجاعت حرفم را زدم. زمانی که کارمند سازمان تربیت‌ بدنی وقت بودم صریح‌ترین انتقادات را به محمد علی‌آبادی رئیس وقت سازمان داشتم و حتی به او گفتم ورزش جای شما نیست و اگر استعفا بدهید و بروید، این استعفای شما در تاریخ ماندگار می‌شود.»

به گزارش ایسنا به نقل از روزنامه گل، حاجی‌ مایلی اما علاقه و نزدیک بودنش به دولت احمدی‌نژاد را تکذیب نمی‌کند. او حتی طعنه‌ای به حسن روحانی که منتقدانش را کم‌سواد خوانده بود، می‌زند: «زمان احمدی‌نژاد خیلی‌ها سعی کردند من را به دولت او وصل کنند ولی با وجود اینکه نام من حتی برای ریاست سازمان تربیت‌ بدنی مطرح شد ولی هیچ‌وقت دنبال این‌گونه پست و مقام‌ها نرفتم. من حداقل می‌توانستم از دولت مجوز ورود خودرو بگیرم ولی از این نزدیکی‌ام به دولت هرگز استفاده غیرمعمول نکردم.»

وی در خصوص عملکرد دولت قبل اینگونه اظهارنظر می‌کند: «به اعتقاد من احمدی‌نژاد خدمات زیادی کرد. او با همه انتقادهایی که به دولتش می‌شد، بردباری زیادی نشان داد و هرگز کارشناسان کشور را بی‌سواد خطاب نکرد و از انتقادها دلخور نشد. او حتی مخالف گشت ارشاد بود.»

او در حمایت از دولت قبلی دستاوردهای دولت یازدهم در پرونده انرژی هسته‌ای را کم‌ارزش جلوه می‌دهد: «اگر صحبت‌ها‌ی مقام معظم رهبری در مورد نرمش قهرمانانه، در مذاکرات هسته‌ای در دوره احمدی‌نژاد مطرح می‌شد، مطمئن باشید او با اقتدار وارد این مذاکرات می‌شد و می‌توانست خیلی زود این مذاکرات را به نتیجه برساند.»

پیشکسوت باشگاه پرسپولیس مدعی است که در دوران ریاست‌جمهوری هشت‌ساله احمدی‌نژاد هیچ امتیازی از رئیس‌جمهور سابق دریافت نکرد: «با وجود شایعاتی که در مورد نزدیکی من به احمدی‌نژاد مطرح می‌شد اما من هیچ‌وقت تقاضای غیر منطقی از او نداشتم و تنها یک بار نامه‌ای برای کمک به تامین مسکن یک معلول به او دادم که این نامه خیلی سر و صدا کرد و همه گفتند مایلی‌کهن می‌خواهد برای خودش امتیاز بگیرد.»

حاجی‌ مایلی به مرد محبوب خود یک انتقاد هم دارد. به اعتقاد او تصمیم‌های احمدی‌نژاد در مورد ورزش کارشناسی‌شده نبود: «البته از احمدی‌نژاد هم انتقاد دارم. او طی 8 سالی که رئیس‌جمهور بود یک بار هم نخواست درباره ورزش از من سوال کند. من سوابق تجربی، علمی و عملی بسیاری در ورزش داشتم و همه رشته‌های ورزشی را می‌شناسم چرا که از سال‌ها قبل همه رشته‌های ورزشی را تعقیب می‌کردم و دوست داشتم او حداقل از من در مورد ورزش و اینکه چه تصمیماتی به نفع رشته‌های ورزشی است مشورت بگیرد اما او هیچ‌وقت این کار را نکرد. با تمام احترامی که برای او قائلم باید بگویم در این زمینه او به حرف‌های غیرکارشناسان توجه کرد و به همین خاطر ورزش به پیشرفتی که استحقاق و شایستگی آن را داشت، نرسید.»