حماسه ساز هوانیروز در «بازی دراز»

سرتیپ خلبان علی اکبر شیرودی امیر سرافراز ارتش اسلام در دی سال 1334 در شیرود تنکابن به دنیا آمد.

وی دوران ابتدایی و دبیرستان را در تنکابن پشت سر گذاشت، سپس به تهران رفت و پس از طی مراحل جذب در هواپیمایی نیروی زمینی ارتش (هوانیروز) و گذراندن آموزش خلبانی به اصفهان اعزام شد.

شهید شیرودی در طول دوران قبل از انقلاب در زمینه های مذهبی فعالیت می کرد و علیه رژیم شاه فعالیت هایی را انجام می داد.

این شهید بزرگوار هوانیروز با سختی و مصائب بسیار تا سوم متوسطه در زادگاهش به تحصیل پرداخت، سپس راهی تهران شد و همراه با کار به تحصیل ادامه داد.

شهید شیرودی با اتمام تحصیلات متوسطه در سال 1351 وارد ارتش شد و دوره مقدماتی خلبانی را در تهران به پایان رساند، سپس دوره هلی​کوپتری کبرا را در پادگان اصفهان دید و با درجه ستوانیاری فارغ التحصیل شد.

وی پس از سه سال خدمت در ارتش به کرمانشاه رفت و با شهید احمد کشوری و چند نفر دیگر آشنا شد، بطوریکه بیشترین اوقات را با آنان می گذراند و با اوج گرفتن جریانات انقلاب اسلامی، شهید شیرودی از ارتشیانی بود که به صفوف راهپیمایان پیوست و به دستور حضرت امام خمینی (ره) مبنی بر فرار سربازان از پادگان ها او نیز خارج شد.

پس از خروج از پادگان درصدد تشکیل گروهی چریکی بر آمد و با تعدادی از دوستانش در کرمانشاه در این زمینه اقدام کرد تا اینکه امام (ره) به میهن بازگشتند و انقلاب به پیروزی رسید.

شهید شیرودی پس از جریانات پیروزی انقلاب با پیشمرگان کرد مسلمان همکاری کرد و سپس با تشکیل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، به سپاه غرب کشور پیوست.

زمانیکه جنگ و درگیری های مسلحانه از سوی گروهک های معاند نظام اسلامی و ضد انقلاب در کردستان آغاز شد، شیرودی و چند تن دیگر از خلبانان شجاع هوانیروز وارد معرکه جنگ شدند و چنان دلیرانه با دشمنان این مرز و بوم در دفاع از اسلام به مبارزه پرداختند که شهید دکتر مصطفی چمران، او و همرزمانش را ستاره های درخشان جنگ کردستان نامید و شهید تیمسار فلاحی نیز او را ناجی غرب و فاتح گردنه ها و ارتفاعات «آربابا»، «بازی دراز»، «میمک»، «دشت ذهاب» و پایگاه ابوذر معرفی می کرد.

شهید شیرودی بالاترین ساعت پروازی جنگ را در جهان داشت و با بیش از 40 بار سانحه و بیش از 300 مورد اصابت گلوله به هلی کوپتر، سرسختانه می جنگید و همیشه عاشق به تمام معنی امام (ره)، ملت و ایران بود.

وی بارها هنگام پرواز می گفت: وقتی که پرواز می کنم حالتی دارم همانند یک نفر عاشق که به طرف معشوق خود می رود، هر لحظه فکر می کنم که به معشوق خود نزدیک تر می شوم و به آن آرزوی قلبی که دارم می رسم، ولی وقتی برمی گردم هرچند که پروازم موفقیت آمیز بوده باشد باز مقداری غمگین هستم چون احساس می کنم هنوز آنطوریکه باید خالص نشدم تا مورد قبول دعوت خدا قرار بگیرم.

علی اکبر شیرودی در نهایت به خلوصی که خواهانش بود رسید و مورد دعوت حق قرار گرفت و در هشتم اردیبهشت سال 1360 در حالیکه تانک های عراقی به طرف «قره بلاغ» دشت ذهاب در حرکت بودند، با هلی کوپتر به مقابله با آنان پرداخت و پس از انهدام چندین تانک، از پشت سر مورد اصابت گلوله تانک قرار گرفت و به شهادت رسید و پیکر پاک و مطهرش در گلزار شهدای شیرود به خاک سپرده شد.

تیمسار فلاحی پس از شهادت شیرودی گفت: وقتی خبر شهادت شیرودی را به امام(ره) دادم، یک ربع به فکر فرو رفتند و حضرت امام(ره) در مورد همه شهدا می گفت خدا آنها را بیامرزد ولی در مورد شیرودی گفت «او آمرزیده است».

شهید شیرودی عاشق انقلاب و ولایت بود و همواره سعی می کرد پیوند مستحکمی بین ارتش و روحانیت برقرار کند و در این راستا از هیچ تلاشی فروگذار نمی کرد.

او عاشق پرواز بود، برای پیروزی و نبرد علیه دشمن، زمان را نمی شناخت و شبانه روز برای پیشبرد اهداف جنگی تلاش می کرد.(ایرنا)