ردیابی گوشی‌های هوشمند به وسیله اثر انگشت

کاربران گوشی‌های هوشمند ممکن است کمتر از برنامه‌ای کاربردی که تعیین‌کننده موقعیت فعلی آنهاست استفاده کنند، اما براساس تحقیقات انجام شده در دانشگاه ایلی نویز انجام این کار هنوز هم به این معنا نیست که دیگر نمی‌توان چنین کاربرانی را ردیابی کرد.

کد خبر: ۶۷۸۸۴۸

ردیابی گوشی‌های هوشمند به وسیله اثر انگشت

دلیل آن هم این است که گوشی‌های هوشمند مجهز به حسگرهایی شبیه شتاب‌سنج هستند که هر یک از آنها اثری منحصربه‌فرد از خود به جای می‌گذارند. اثری که مانند اثر انگشت، یکتا و بی‌نظیر است. اشخاص ثالث به وسیله داده‌های ارسال شده از این حسگر حداقل می‌توانند بفهمند کاربر در چه زمانی، چه کاری انجام داده است.

حسگرهای گوشی‌های هوشمند مانند کلوچه‌هایی هستند که در یک کارخانه تولید شده‌اند. اگرچه در نگاه اول همه کلوچه‌ها یک شکل به نظر می‌رسند، اما با نگاه دقیق‌تر می‌بینیم هر کدام دارای نقص کوچکی است که آن را منحصربه‌فرد می‌سازد. در مورد حسگرگوشی‌ها هم این نقص به نحوه جمع‌آوری داده‌ها برمی‌گردد که هر کدام دارای نقص منحصربه‌فرد مانند اثر انگشت در جریان جمع‌آوری داده‌هاست. البته این اثر انگشت برای کسانی که گاه به گاه با داده‌ها سر و کار دارند به آسانی قابل کشف نیست و فقط برای کسانی قابل کشف است که به دنبال این اثر می‌گردند.

محققان با آزمایش 80 شتاب‌سنج به صورت مستقل همراه آزمایش 25 شتاب‌سنج داخل گوشی‌های اندرویدی و دو تبلت به این نتیجه رسیدند. آنها طی این آزمایش از یک موتور ویبراتور شبیه آنچه در داخل گوشی‌های هوشمند وجود دارد برای به ارتعاش درآوردن تمامی 105 شتاب‌سنج استفاده کردند. با تجزیه و تحلیل گزارش‌های به دست آمده از خواندن اطلاعات شتاب‌سنج‌ها، مشخص شد هر یک از شتاب‌سنج‌ها دارای اثر انگشت منحصربه‌فردی است. هنگامی که این اثر انگشت‌ها در مطالعه داده‌های بعدی مورد ردیابی قرار گرفت محققان قادر به شناسایی شتاب‌سنج مربوط به هر گجت با دقت 96 درصد شدند.

این بدان معناست که به شکل باورنکردنی هکرها بسادگی و از طریق فعال کردن ویبراتور گوشی به وسیله توابع برنامه‌های کاربردی قادر به دستیابی به اثر انگشت شتاب‌سنج گوشی هوشمند هستند. حتی اگر شتاب‌سنج را از این معادله حذف کنیم به احتمال زیاد ممکن است حسگرهای دیگری مانند دوربین، میکروفن یا ژیروسکوپ اثر انگشت مخصوص به خود را داشته باشند. بنا به گفته محققان با ترکیب کردن همه این شناسه‌ها حتی می‌توان یک کاربر را با دقتی بالای 96 درصد ردیابی و تعقیب کرد.

اگرچه داده‌های واقعی جی‌پی‌اس لزوما قابل دسترسی نیست به احتمال زیاد محل تقریبی یک کاربر را می‌توان براساس نوع برنامه کاربردی مورد استفاده‌اش تشخیص داد.

در صورتی که داده‌های خام حسگرها در داخل گوشی پردازش شود و فقط اطلاعات پایه به اشتراک گذاشته شود هیچ یک از این برنامه‌ها نمی‌تواند مشکلی به وجود بیاورد. متاسفانه برای دسترسی به چنین حالتی باید بار زیادی روی پردازنده گذاشته شود و در نتیجه شارژ باتری سریع‌تر تمام می‌شود.