روایت مجری تلویزیون از حواشی گفت‌وگو با رئیس قوه قضائیه

دوستان گوشی نداشتم؛ این خلاف اصول حرفه‌ای در برنامه زنده است اما به هر صورت نداشتم؛ بنابر این نه می‌دانستم کی شروع کنم و نه کی پایان بدهم گفت‌وگو را.

تصویر بردار صدای استودیو را می‌شنود، بی‌درنگ با دست به من اشاره می‌کند،‌ (کیو می‌دهد) و من هم باید شروع کنم؛ 3-2 ثانیه‌ای تأخیر می‌شود، همین هم برای یک برنامه مناسب نیست؛ بخشی از ذهن درگیر حاشیه می‌شود.

مصاحبه طبق روال برای سران سه قوه،‌ بناست پس از خبر سراسری حوالی ساعت 21:45 دقیقه شروع شود.

قرار گذاشتیم با قاضی حسن رحیمی که مدیر کل روابط عمومی است تا حوالی ساعت 20 همدیگر را بینیم. در محل قوه، جایی که قرار بود گفت‌وگو انجام شود.

وقتی رسیدم همه چیز آماده شده بود؛ این تلفن همراه هم،‌ رها نمی‌کند ما را. گاهی تا دقایقی قبل از برنامه زنگ می‌خورد؛ فکر می‌کنید در مورد موضوع برنامه. نه! در مورد پیشینه داعش و تحلیل سخنرانی سید حسن نصرالله، درگیری اوکراین و «آی دی» کارت خبرنگار برای پوشش فوتبال جام جهانی و ... .

این می‌شود که 2 هفته پیش هم در گفت‌وگو با جناب دکتر علوی وزیر اطلاعات از تغییر احتمالی سیاست‌هایش در مورد وزارت خارجه می‌پرسم! وزیر اطلاعات هم برای دکتر ظریف سنگ تمام می‌گذارد. چرا این اشتباه را کردم، روشن است، پیش از مصاحبه گزارشی در مورد مذاکرات هسته‌ای را می‌خواندم که ذهن و زبان همخوان نمی‌شود.

کار به اینجا رسید که قرار شد پیش از مصاحبه صحبتی با قاضی القضات بکنم. نخستین موضوعی که پس از احوال پرسی از ایشان پرسیدم،‌ در مورد ترجمه کتابی از زبان انگلیسی در مورد «فلسفه اخلاق در قرن معاصر» که به فارسی برگردانده شده است، این کتاب را 31 سال پیش ترجمه کرده است.

تسلط وی به زبان عربی برایم تعجب آور نبود زیرا هم روحانی است و هم زاده نجف اشرف، اما تسلط به زبان انگلیسی آن هم در حد ترجمه کتابی مملو از واژه‌های تخصصی، انصافاً جالب بود.

پس از این گفت وشنود، محورهایی را نوشته بودم که سوال کنم. آیت الله، نگاهی به آن انداخت و با علامت تأیید گفت «خوبست». تنها نکته‌ای هم که در زمینه مصاحبه مطرح کرد این بود،‌ وقتی شما سلام می‌کنید و با پرسش ادامه می‌دهید حتماً لحظه‌ای درنگ کنید تا جواب سلام که واجب است داده شود.

هنوز 10-20 دقیقه‌ای نگذشته بود که بانگ اذان بلند شد و رفتیم برای نماز و این شد جلسه پیش از مصاحبه.

هنگام مصاحبه هم پرسشی کردم در مورد موضوعی که در مورد بهشت اجباری از رئیس قوه قضاییه نقل شده بود،‌ پاسخش استدلالی بود. اینکه شناخت کافی از نظریه اندیشمندان لیبرال مسلک غربی دارد دومین نکته جالبی بود که دریافتم؛ واقعیت این بود که منتظر پاسخی سیاسی بودم.

به هر روی سال گذشته در چنین روزهایی با دکتر حسن روحانی که هم اکنون سکان قوه مجریه را در دست دارد و امسال هم با آیت الله صادق آملی لاریجانی گفت وگو کردم. آنچه دریافتم ‌هر دو اندیشمند و شایسته احترامند. (فارس)