25 تیر، استعفای مصدق و انتخاب به قوام به نخست وزیری

هجری شمسی

25 تیر 1288

کلنل لیاخوف روسی در عمارت مجلس در بهارستان حضور یافت و خود را معرفی کرد و خواستار تأمین جانی شد تا از ایران خارج شود.

25 تیر 1288

محمدعلی شاه قاجار، همراه با خانواده‌، رجال و اعیان طرفدار استبداد در معیت ۵۰۰ قزاق به باغ سفارت روس در زرگنده پناهنده شدند.

25 تیر 1289

به مناسبت ترور آیت‌الله سیدعبدالله بهبهانی‌، مجلس و بازار تهران تعطیل شد و مردم معترض سیدحسن تقی زاده را متهم به برنامه‌ریزی این ترور کردند و خواستار مجازات وی شدند.

25 تیر 1331

دکتر مصدق از نخست وزیری استعفا داد و قوام ‏السلطنه از سوی شاه به این مقام برگزیده شد.

25 تیر 1358

حسن البکر به طرز مشکوکی از ریاست جمهوری عراق کنار گذاشته شد و صدام حسین زمام مطلق امور را بدست گرفت.

25 تیر 1359

طرح پرچم جمهوری اسلامی ایران به تصویب شورای انقلاب رسید.

هجری قمری

18 رمضان 1337

آیت ‏اللَّه سید مصطفی کاشانی درگذشت. او در کاشان دیده به جهان گشود و در اصفهان و نجف اشرف به مدارج علمی و مرجعیت شیعیان دست یافت. وی از اکابر قرن چهاردهم هجری است که سال‏ها در تهران عهده دار ریاست علمیه و دارای مرجعیت عمومی بود. تمامی اوقات آیت‏ اللَّه کاشانی در تأیید دین مبین اسلام و دادرسی مسلمین و اِعمال وظایف امر به معروف و نهی ازمنکر و اعلای کلمه حق و انجام وظایف علمی از قبیل تدریس و تالیف صرف شد. او علوم مختلف را ابتدا نزد پدر خود آموخت و پس از وفات وی به اصفهان رفت. سپس به نجف اشرف مهاجرت کرد و در آن‏جا، حوزه‏ درس او، مرجع استفاده‏ افاضل شد. این عالم فرزانه علاوه بر علم، در محاسن اخلاق بی‏نظیر و دارای قریحه‏ شعری بود و دیوانی در مناقب و مراثی حضرات معصومین دارد. همچنین کتبی از قبیل تفسیر مختصر قرآن مجید، حاشیه‏ ارشاد علامه، حاشیه‏ شرایع و قاعده‏ لاضرر و... از وی برجای مانده است. ایشان در شب نوزدهم ماه مبارک رمضان 1337 ق در کاظمین وفات یافت و در جوار حضرت امام موسی بن جعفر(ع) مدفون شد.

میلادی

16 جولای1918

خانواده سلطنتی روس در هنگامه انقلاب بزرگ روسیه قتل عام شدند. بعد از شکست روسیه در ژاپن در سال 1905 مردم علیه حکومت دیکتاتوری تزاری شورش کردند اما اعتراض آنها در 22 ژانویه 1905 سرکوب شد. نیکلای دوم تزار روس برای فرو نشاندن ناآرامی‏ها دستور داد مجلس مشورتی دوما تشکیل شود. اما دوره‏های اول و دوم دوما به دلیل نقشی که در تضعیف تدریجی پایه‏​های حکومت تزار ایفا کرد، پس از چند ماه فعالیت منحل شد. لنین که در آن زمان رهبری اکثریت مخالفان را برعهده داشت از کشور گریخت و به سوئیس رفت. از آن سو، جنگ و گریز سیاسی و نظامی میان تزار و مردم روسیه تا سال‏های بعد با قوت و ضعف ادامه داد تا اینکه این شورش‏ها به جنگ جهانی اول در سال 1914م متصل شد و وقوع جنگ، پایه‏های حکومت تزاری را به شدت متزلزل ساخت. به موازات این حوادث، جریان‏های مخالف تزار و در رأس آن بلشویک‏ها به رهبری لنین بر شدت مبارزات خود افزودند و در نتیجه تزار در 15 مارس 1917 با واگذاری قدرت به رئیس مجلس دوما، پس از 23 سال از حکومت کناره‏​گیری کرد. پس از چندی، با ورود لنین به مسکو، تزار از قدرت خلع شد و هم‏زمان با روی کار آمدن دولت موقت تزار، از آن پس به مدت 15 ماه تحت نظر قرار گرفت. در این هنگام، لنین که از رشد گروه‏های مخالف بلشویسم در روسیه و احتمال قدرت گرفتن سلطنت‏​طلبان و طرفداران تزار بیم‏ناک بود، دستور قتل تزار و خانواده او را صادر کرد. سرانجام دستور قتل‏​عام خانواده سلطنتی روسیه در شب 16 ژوئیه 1918م در تبعیدگاه آن‏ها به موقعِ اجرا گذاشته شد.