شبکه آموزش؛ فرصت بالقوه

آموزش آن‌قدر برای تلویزیون مهم بود که شبکه‌ای اختصاصی به نام آموزش طراحی و راه‌اندازی کرد تا به این مسأله بیشتر بپردازد. اما واقعیت این است که این شبکه بعد از گذشت چند سالی که از راه‌اندازی‌اش می‌گذرد هنوز نتوانسته به جایگاهی که برای آن تعریف شده برسد و مردم را مخاطب خود کند. این در حالی است که آموزش یکی از بهترین قلاب‌هایی است که می‌تواند مردم را درگیر یک شبکه و برنامه‌های آن کند. شبکه آموزش می‌تواند برای همه سنین، همه‌ رشته‌ها و موضوعات برنامه‌های آموزشی پخش کند. می‌تواند با ایجاد گروه‌های سنی و طبقه‌بندی موضوعات برنامه‌های متنوعی را تولید و پخش کند. مثلا برای زنان‌خانه‌دار برنامه‌هایی تولید کند که برای آنها کاربردی است و اصول خانه‌داری را به آنها آموزش می‌دهد، اما در کنار همین آموزش‌ها به آنها می‌آموزد که چگونه زمان و وقت خود را مدیریت کنند. برای نوجوانان، جوانان، میانسالان، کهنسالان و... می‌توان برنامه‌های جذاب و کاربردی تعریف و تولید کرد.

شبکه آموزش بنا به هدف خود می‌تواند جدول پخش متنوع و جذابی داشته باشد؛ جدولی که همه گروه‌های سنی در آن صاحب برنامه باشند و در طول شبانه‌روز بتوانند با تماشای این شبکه فن و حرفه‌ای را بیاموزند یا با مهارت‌های فردی و اخلاقی آشنا شوند. مثلا چرا نباید شبکه آ‌موزش، قوانین راهنمایی و رانندگی را آموزش دهد یا حتی آموزش اصول رانندگی را در برنامه‌های خود بگنجاند؟ با یک نگاه میدانی می‌‌توان به این نتیجه رسید که تعداد زیادی از مردم تمایل دارند قبل از رفتن به آموزشگا‌ه‌های رانندگی و گرفتن گواهینامه با اصول رانندگی حداقل به صورت تئوری آشنا شوند.

آموزش آشپزی در بیشتر شبکه‌های تلویزیونی وجود دارد، اما شبکه آموزش می‌تواند حتی به آشپزی هم نگاهی تخصصی داشته باشد و چقدر خوب می‌شود که این شبکه، آشپزی را برای مردان یا جوانانی که مجبور هستند تنها زندگی کنند در برنامه‌های خود بگنجاند یا حتی آموزش آشپزی را برای دانشجویانی که در خوابگاه زندگی می‌کنند طراحی کند. آموزش را می‌توان از وجوه مختلف دید. می‌توان به بخش فانتزی آن توجه کرد و با خروج از آموزش‌های خشک و رسمی شبکه آموزش را به یکی از شبکه‌های دیدنی و پرمخاطب تبدیل کرد. (طاهره آشیانی / دبیر گروه رادیو و تلویزیون جام جم)