سکه​ها، تجلی هنر ساسانی

همان‌طور که کتیبه‌ها و نقش برجسته‌های ساسانی بسیاری از مسایل تاریخی را آشکار می‌کنند، سکه‌ها دقیق‌تر و کامل‌تر هنر و فرهنگ ساسانی را جلوه‌گر ساخته‌اند.

ضرب سکه‌های ساسانی از سال تاجگذاری اردشیر اول (224 میلادی) آغاز شد و تا سال (652 میلادی) که دوره انقراض این سلسله است ادامه یافت. در مدت چهار قرن و نیم که این سلسله دوام داشت، فرمانروایان متعددی سلطنت کردند که مدت شهریاری بعضی از آنان از چند ماه تجاوز نکرده است و برخی مانند شاپور دوم، زمانی طولانی در حدود هفتاد سال سلطنت کرده و سکه‌های متنوعی ضرب کردند.

بیش از یک قرن است که سکه‌های ساسانی مورد مطالعه و شناخت مورخین و باستان‌شناسان قرار گرفته و تعداد زیادی از این سکه‌ها در موزه‌های بزرگ جهان بالاخص در اروپا و آمریکا نگهداری می‌شوند. موزه ارمیتاژ شوروی با داشتن بیش از چهارده هزار سکه ساسانی از اهمیتی خاص برای بررسی و مطالعه سکه‌ها برخوردار است. اما جز مجموعه بارتولومه که بخشی از این سکه‌ها را شامل می‌شود، اکثر آن‌ها مورد مطالعه دقیق قرار نگرفته و گزارش مسبوطی در مورد آن‌ها چاپ و منتشر نشده اما سکه‌های موجود در موزه‌های اروپای غربی مانند «لوور و بریتیش میوزیوم» و موزه‌های آمریکا توسط خاورشناسان مورد مطالعه قرار گرفته‌اند، در کشور ما سکه‌های ساسانی موزه بانک سپه با هفتصد و پنجاه سکه ارزشمند و همچنین موزه ملی ایران(ایران باستان) با داشتن هزاران سکه ساسانی غنی‌ترین مجموعه به‌شمار می‌رود.

این کتاب در چهار فصل تنظیم شده است:

سکه‌های ساسانی

شهرهای ایران در دوران ساسانی

آوندهای سیمین زراندود

نقش برجسته‌های ساسانی

نویسنده در این کتاب به معرفی بخش‌هایی از هنر ساسانی پرداخته و هرگاه تصویر شهریاران و بزرگانی را که بر صخره‌ها نقش شده‌اند با تصویر آن‌ها بر سکه‌ها و ظروف و آثار فلزی منقوش و نگین‌های کنده شده مقایسه کرده است. وی معتقد است که چهره‌های رسمی دوران ساسانی که بر صخره‌ها، سکه‌ها و آثار فلزی نقش شده‌اند اغلب دارای پوششی سمبلیک هستند که بیانگر قدرت فرمانروا و آیین آن‌ها و گویای پیروزی نیکی بر بدی و چیرگی زیبایی بر زشتی‌هاست.