اسکلت هابیت نشان از سندرم داون دارد

پاییز 10 سال پیش بقایای ۱۵۰۰ ساله اسکلت گونه‌ای از انسان‌های منقرض شده، موسوم به انسان فلورسی (هومو فلورسینسیس) در جزیره فلورس اندونزی کشف شد. در آن زمان، دیرینه‌شناسان معتقد بودند به اطلاعات مهمی در تکامل انسان دست یافته‌اند.

کد خبر: ۷۰۸۷۵۲

حال، بررسی‌های مجدد نشان می‌دهد آنچه در گذشته یک گونه جدید از انسان‌های باستان تصور می‌شد، یک فرضیه غلط بوده، چراکه خصوصیات غیرطبیعی مشهود در استخوان‌ها حاکی از نوعی جهش ژنتیکی است که به سندرم داون در این انسان‌ها منجر شده است.

رابرت اکهارت، مدرس ژنتیک تکاملی در دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا یادآور می‌شود مجموعه اسکلت‌های خاکبرداری شده در غار لیانگ بوا ناقص بوده‌اند و یافته‌های فوق فقط بر مبنای نمونه کامل‌تر صورت گرفته که شامل جمجمه و استخوان‌های ران است و بهLB1 شهرت دارد.

در تشریحات اولیه، حجم جمجمه انسان فلورسی با توجه به مشخصات بالینی غیرمعمول 1LB، ۳۸۰ میلی‌لیتر یعنی یک‌سوم اندازه طبیعی مغز انسان امروزی و قامت او با در نظر گرفتن کوتاهی استخوان‌های ران، 06‌/‌1 متر گزارش شد. از این‌رو، دیرینه‌شناسان بعد از مقایسه 1LB با انسان‌های ماقبل تاریخ، مانند انسان راست قامت (هومو ارکتوس) و استرالوپتیکوس (جنوبی کپی) نتیجه گرفتند با یک گونه جدید در سیر تکاملی انسان مواجه‌اند.

اما بازنگری شواهد ثابت می‌کند حجم جمجمه و قامت در مطالعات پیشین کمتر از اندازه‌های واقعی تخمین زده شده است. اکهارت و جمعی دیگر از پژوهشگران، حجم جمجمه را حدود ۴۳۰ میلی‌لیتر یافتند. از طرفی، انسان فلورسی به علت کوتاهی استخوان‌های ران به جمعیتی از کوتوله‌های آفریقایی نسبت داده شده بود، در حالی که سندرم داون نیز می‌تواند موجب کوتاهی قامت شود.

مشخصات بالینی غیرمعمول لزوما به معنی بروز یک گونه جدید نیست. اکهارت می‌گوید به خاطر در اختیار نداشتن اسکلت کامل، نمی‌شد از همان مراحل ابتدایی درباره اختلال تکاملی با قطعیت سخن گفت. طی سال‌ها، شواهد همگرا گرد آمدند و سندرم داون را که رایج‌ترین اختلال تکاملی میان انسان‌های امروزی است، اثبات کردند.

یکی از مهم‌ترین مشخصات اختلال تکاملی، عدم تقارن سر و صورت است. ناهماهنگی جمجمه LB1 همان ابتدا مشاهده شد، اما گمان می‌رفت به علت سال‌ها مدفون ماندن زیر خاک به این شکل درآمده است. اگر اختلال تکاملی را نادیده بگیریم، قامت انسان فلورسی به 1.26 متر می‌رسید که البته این اندازه هنوز میان بعضی اهالی فلورس و نواحی اطراف وجود دارد. بررسی فضای جمجمه در قسمت بالایی گوش‌ها نیز نشان داد اندازه مغز1LB مشابه مبتلایان به سندرم داون است. پژوهشگران مجدد تاکید می‌کنند مشخصات سندرم داون فقط در 1LB مشاهده شده و نه در سایر بقایای به دست آمده درغار لیانگ بوا. از این‌رو، یافته‌های فوق قابل تعمیم به همه اسکلت‌های خاکبرداری شده نیست.