مَردم؛ اما می‌خواهم بنشینم و مدام گریه کنم!

جام جم سرا: با درک این موضوع که ۱۸ سال زندگی در محیط خانوادگی پر تنش که احتمالاً هنوز هم ادامه دارد، شما را تا این اندازه آزار داده، لازم است بدانید که بسیارند افرادی که از فضای خانوادگی مشابه شما در رنج هستند و البته باعث خشنودی است که در پی راه چاره هستید. در ابتدا به پیامدهای مخرب فضای تربیتی که در آن بزرگ شده‌اید می‌پردازیم و سپس به نکاتی اشاره می کنیم که امیدوارم برای شما راهگشا باشد.

یکی از مهم‌ترین پیامدهای محیط خانوادگی پر تنش، احساس تنهایی است که از سال های اول تولد در فرزندان آن خانواده شکل می‌گیرد، همان طور که احتمالاً در شما هم شکل گرفته و احساس غمگینی و میل به گریه کردن را موجب شده است. ناتوانی در برقراری ارتباط مؤثر با اعضای خانواده، به ویژه والدین باعث می‌شود احساسات منفی بسیار در فرد رشد یابد که طبیعی است به اعتماد به نفس و عزت نفس او آسیب بزند. فضای خشن خانواده در درجه اول احساس امنیت و آرامش اعضا به خصوص فرزندان را از آن‌ها خواهد گرفت و در درجه دوم فرزندان آن خانواده را در بزرگ‌سالی به افرادی همانند والدین، پرخاشگر و گاه بر عکس، به افرادی منزوی و گوشه گیر تبدیل می‌کند. لذا لازم است اضطراب خود را کنترل و اعتماد به نفس و عزت نفس تان را که موتور تغییر است افزایش دهید. در این راستا بهره‌مندی از نظر مشاور البته می‌تواند کمک بیشتری کند.

علاوه بر آنچه ذکر شد، اعتماد در خانواده‌های پر تنش دستخوش آسیب قرار می‌گیرد، به همین خاطر، فرزندان با احساس بی اعتمادی به محیط اطراف خود، وارد اجتماع می‌شوند و می‌توان انتظار داشت که در برقراری ارتباط اجتماعی و بین فردی مؤثر مشکل پیدا کنند. لذا تنهایی که عنوان شد تشدید و روز به روز به عمق آن اضافه می‌شود، تا آن جا که افراد، تنهایی جدی تری به نام تنهایی درون فردی را تجربه خواهند کرد، همان حسی که عنوان کردید: " نمی‌دانم از دنیا چه می‌خواهم ". فاصله گرفتن از خود، از دیگران و از دنیا.

با آگاهی یافتن بیشتر نسبت به خواسته‌ها، انگیزه‌ها، نیازها و آنچه مایه آرامش شماست و به زندگی‌تان معنا می‌بخشد، خواهید توانست بیشتر از قبل بر زندگی‌تان مسلط باشید و اگر تصور می‌کنید دستیابی و آگاهی نسبت به این‌ها در شرایط فعلی برایتان دشوار است می‌توانید از مشاور کمک بگیرید.

به طور قطع یکی از راه‌های کاهش غمگینی و افسردگی، سپری کردن اوقات در فضایی شادتر و با آرامش بیشتر است. سعی کنید بیش از پیش، وقت خود را با دوستانتان بگذرانید. برقراری روابط همدلانه و صمیمانه نه تنها به شادمانی بیشتر و آرامش شما کمک می‌کند بلکه اعتماد به نفس، قدرت تصمیم گیری و حل مسئله را نیز برای تغییر دادن شرایط روحی‌تان بالا می‌برد. همچنین اضطرابتان را کاهش و هدفمندی و تمرکز فکر شما را برای اینکه بدانید چه می‌خواهید و چه می‌کنید تقویت می کند. در پایان تمامی مهارت‌هایی که لازم است برای رسیدن به خودآگاهی بیشتر نسبت به آسیب‌های روحی که فضای پر تنش خانواده‌تان برایتان ایجاد کرده است و نیز با توجه به این که در اوان ورود به سی سالگی که به نوعی دوره ای جدید از حساسیت‌هاست قرار دارید، توصیه می‌کنم زیر نظر روانشناس خبره در این زمینه مراحل مشاوره را طی کنید تا به تمرکز و هدفمندی صحیح تری دست یابید. (پریسا غفوریان - کارشناس ارشد روانشناسی بالینی/خراسان)