شهیدی که شکارچی تانک بود

روضان مرادی در بهار سال 1350 در ارتفاعات «زله زرد» گیلانغرب در خانواده ای عشایر کوچ نشین به دنیا آمد و هیچ کس فکر نمی کرد که این نوزاد بعدها به یک مبارزه نستوهی تبدیل شود که دشمن را به زانو در بیاورد و تانک های دشمنان از دستش در امان نباشد.

آقا «روضان» دوران کودکی را در میان زندگی ساده کوچ نشینی سپری کرد و کسی فکر آن را نمی کرد کودکی که نگهبان و چوپان گله های گوسفند بود، روزی صدای تندر آر.پی.جی او بارقه های امید را در دل رنجدیدگان از تجاوز و ظلم شکوفا سازد.

این شهید بزرگوار و والامقام دوران کودکی و نوجوانی اش را در دامنه کوه های زاگرس (سریوان، زله زرد، قلاجه) سپری کرد و دوران نوجوانی او مصادف با آغاز جنگ تحمیلی بود که وی در لبیک به ندای رهبر و مقتدای خود برای دفاع از ارزش های اسلامی و انقلابی و صیانت از آب و خاک ایران اسلامی، عزمش را جزم و خاطرش را استوار گرداند و تصمیم گرفت عازم جبهه های حق علیه باطل شود.

روضان، هنگامی عازم جبهه ها شد که تنها 9 ساله بود و سن کمش اقتضا نمی کرد که به عضویت بسیج برای اعزام به جبهه در آید و از سویی خانواده هم به او علاقه زیادی داشتند و مانع تصمیمش می شدند و اینگونه بود که این شهید والامقام تنها راه رفتن به جبهه را استفاده از شناسنامه برادر بزرگترش به نام «خیدان» که 16 ساله بود را برگزید.

روضان، به دور از چشم خانواده و بصورت پنهانی با شناسنامه برادر بزرگترش «خیدان مرادی»، به صفوف رزمندگان در جبهه های حق علیه باطل می پیوندد و اینجاست که او نمونه یک شیرمرد واقعی می شود.

دلاوری هایی از خود به نمایش می گذارد که وصف هر کدامش در خیال نمی گنجد، در تیپ «مسلم بن عقیل» که خدمت می کند، مسئولان آگاه به مسایل نظامی سپاه متوجه برخی توانایی های ویژه و خاص او می شوند، از جمله اینکه توان هدف زدن همزمان دو گلوله آر.پی.جی را دارد، او را با توجه به اهمیت مناطق عملیاتی جنوب به این مناطق اعزام می کنند.

اینگونه بود که روضان، جوان ساده عشایری مبدل به تنها فرد دارای این توانایی ویژه در کشور شد و بارها در مناطق غرب و جنوب حماسه می آفریند و سرانجام در عملیات کربلای 5 منطقه شلمچه در اثر برخورد ترکش خمپاره در 24 دی ماه 1365 در اوج شهامت و شجاعت و با جانفشانی های بسیار در حالیکه تنها 15 سال سن داشت به مقام رفیع شهادت نایل می شود.

«فرامرز اکبری» از رزمندگان دوران دفاع مقدس و همرزم نزدیک شهید «روضان» که اکنون بعنوان فرماندار شهرستان گیلانغرب مسئولیت دارد، در مورد ویژگی های این شهید والامقام گفت: قسم بخدا چیزی تحت عنوان ترس در وجودش نبود.

«خیدان مرادی» برادر آقا «روضان» نیز مهمترین ویژگی این شهید بزرگوار را شجاعت و نداشتن ترس از مرگ بیان می کند.

«فرنگیس صیدمحمدیان» مادر شهید «روضان» نیز می گوید: از کودکی پشتکار داشت و پشتوانه اصلی او پدر بود و چند روز قبل از شهادتش به خانه برگشت، در ایام مرخصی که در خانه بود شروع به کوتاه کردن ناخن های دست من کرد و وقتی علتش را از او جویا شدم، گفت علتش این است که اگر شهید شوم بعد از شهادتم صورتت را نخراشی و فقط به درگاه خدا شاکر باشی و صبر پیشه کنی.این گفته او نشان از کردار و ایمان خالصی داشت که در وجود فرزند شهیدم بود.

«سلمان حسن پور»، مدیر بنیاد شهید و امور ایثارگران گیلانغرب نیز می گوید: به دلیل اعزام شهید روضان مرادی با استفاده از شناسنامه برادرش (خیدان)، پرونده شهادت وی تا چند سال به نام «خیدان» تشکیل شده بود که پس از جانباز شدن خیدان بعدها پرونده او در این مرکز به نام خودش اصلاح شد.

پیکر مطهر این شهید بزرگوار هم اکنون در مزار شهدای گیلانغرب (طاقیل) و در جوار مزار خیل شهدای این شهرستان در دل خاک آرام گرفته است.

روحش شاد و یادش گرامی.(ایرنا)