راهی که باید رفت

اکنون در سال 2014 بار دیگر تروریسم بهانه آمریکا برای جنگ‌افروزی در جهان اسلام شده در حالی که به جای متهم‌سازی جهان اسلام به عنوان عامل بحران‌های جهانی ادعا دارد که جنگ درون جهان اسلام (اختلاف شیعه و سنی) ریشه بحران‌های جهان است و رسالت آمریکا را مقابله با این اختلافات تشکیل می‌دهد. محور جنگ‌افروزی کنونی آمریکا را نیز سوریه و به تبع آن عراق و لبنان تشکیل می‌دهد در حالی که هدف نهایی نابودی همه جهان اسلام است.

آنچه در ورای این تحولات مشهود است رویکرد کشورهای عربی به همراهی با آمریکا است به گونه‌ای که برخی از این کشورها در کنار پرداخت هزینه‌های مالی جنگ از اعزام نیروی نظامی به سوریه سخن گفته‌اند.

نکته قابل توجه آنکه آنها همکاری با رژیم صهیونیستی را نیز در دستور کار قرار داده و در فضای رسانه‌ای چنان عنوان می‌کنند که سوریه، ایران و حزب‌الله حتی از داعش خطرناک‌ترند. کشورهای عربی در حالی درگیر بازی آمریکایی شده‌اند که ارزیابی دقیق از رفتار آمریکا نشان می‌دهد هدف نهایی آمریکا صرفاً مقابله با جبهه مقاومت نیست بلکه اهداف کلانی را پیگیری می‌‌کنند و آن حذف همه قدرت نظامی کشورهای اسلامی است.

براساس این طرح نیروهای عربی و مقاومت در سوریه در تقابل طولانی مدت با یکدیگر با سایش سراسری همراه می‌شوند که نتیجه آن نابودی منابع مالی و انسانی و توان دفای این کشور خواهد بود.

حال این سئوال مطرح است که چه کسی بیشترین سود را خواهد برد؟ پاسخ به این پرسش را در سخنان سران آمریکا می‌توان دید. اوباما می‌گوید: اولویت آمریکا اهمیت تل‌آویو است. آمریکا در حالی امنیت رژیم صهیونیستی را اولویت اعلام می‌کند که صهیونیست‌ها تأکید دارند حذف توان نظامی کشورهای اسلامی ضامن امنیت آنان است.

براساس این تعریف‌ها می‌توان گفت که درگیری کنونی در سوریه پروژه‌ای صهیونیستی آمریکایی برای نابودی جهان اسلام است. بنابراین راهکار مقابله با آن نه درگیری‌های کنونی در سوریه بلکه وحدت ارتش‌های عربی با مقاومت در برابر رژیم صهیونیستی است اصلی که تحقق آن صلح و ثبات را به منطقه و ارتقاء کشورهای اسلامی در عرصه جهانی را به همراه خواهد داشت.

قاسم غفوری - جام جم آنلاین