برگزاری نشست کاربست رویکرد تفسیری در بازخوانی آثار تاریخ نگاری اسلامی

امروزه در حوزه علوم انسانی، رویکردهای مختلفی در بررسی علمی موضوعات جامعه انسانی مورد استفاده قرار می‌گیرد. رویکرد تفسیری یکی از این نظرگاه‌هاست که هدف از مطالعه موضوعات جامعه انسانی را فهم معنای آنها می‌داند. در حوزه دانش تاریخ نیز استفاده از این رویکردهای تفسیری، در بررسی واقعیت‌های جامعه انسانی در گذشته، اشکال متفاوتی از معرفت به واقعیت گذشته را ممکن ساخته است. در این رویکرد روندی که محقق تاریخ پژوه به بازسازی گذشته می‌پردازد، ذیل فرایند تفسیر و مؤلفه‌های وابسته به آن صورت می‌گیرد.

متأثر از مولفه‌های فرایند تفسیر، جایگاه آثار باقی مانده از گذشته در روند بازسازی رویدادهای گذشته و نیز شیوه قرائت آنها تغییر می‌کند. از این منظر واقعیت گذشته به مثابه امری عینی قابل بازیابی نیست بلکه معنایی که از واقعیت گذشته توسط کنشگران تاریخی درک می‌شود قابل تفسیر می‌گردد.

اینکه این معنا چگونه قابل بازسازی است و روند تفسیر آن به نحوی که بتواند شناختی معتبر و موجه را از معنای واقعیت گذشته برای ما ممکن سازد موضوع این نشست است. در این نشست، برای فهم مناسب از مؤلفه‌های رویکرد تفسیری به مثابه راهبردی روش‌شناسانه و چگونگی کاربست آن در بازسازی معنای واقعیت گذشته بر نمونه متونی از قرون نخستین اسلامی به خصوص آثار مسعودی تأکید خواهد شد.