مذاکرات مهم دربارة قورمه‌سبزی و فسنجان

تاریخ معاصر ایران نشان داده است که عامل اصلی عقب‌ماندگی ایران در دو قرن 19 و 20 بی‌سوادی، بی‌خبری و نفع‌پرستی رجال و دولتمردانی بوده است که بر مقامها و پستهای بزرگ و حسّاس دست یافته بودند و بی‌خبر از آنچه در جهان می‌گذشت در اندیشه‌های حقیر خویش به سر می‌بردند و در عین حال با سرنوشت یک ملّت بازی می‌کردند.

کد خبر: ۷۳۴۱۶۰

در آغاز قرن بیستم بحرانهای بزرگ سیاسی جهان را فرا گرفته بود. در چنین زمانی وزارت امور خارجه جلسه مهمّی به نام «مجلس مشاوره عالی» از افراد باتجربة امور خارجی تشکیل داد. این رجال باتجربه!! البتّه به مسائل دیگری غیر از سرنوشت ایران در عرصة سیاست جهانی می‌اندیشیدند.

دکتر احمد متین دفتری در خاطرات خود در این‌باره می‌نویسد:
«عدّه‌ای از صاحب‌منصبان معمّر وزارت امور خارجه که به اصطلاح امروز منتظر خدمت یا بازنشسته بودند هفته‌ای یک روز در وزارت خارجه تحت عنوان «مجلس مشاورة عالی» اجتماع می‌کردند.

برخی از این رجال عبارت بودند از: مؤتمن الدّوله پسر میرزا سعید خان وزیر دول خارجه، حاج صدرالسّلطنه پسر میرزا آقاخان صدراعظم نوری که به «حاج واشنگتن» شهرت داشت، مرحوم ممتحن‌الدّوله پدر مرحوم سرلشکر حصن‌الدّولة شقاقی، مرحوم مشاورالدّوله پدر آقایان رفعت‌جاه که از دوستان من هستند، مرحوم مهندس‌باشی که معروف بود در زمان ناصرالدّین شاه در توسعه معابر دخیل بوده و معروف به «خیابان گشادکن» شده بود، مرحوم مشاورالملک کاشف ستاره محمودی که سالها در اروپا به تحیل علم نجوم پرداخته بود و در مراجعت او را ابتدا در تلگرافخانه و بعد در وزارت امور خارجه مشغول کار کرده بودند.

مجلس این آقایان چند ساعت طول می‌کشید و ما مبتدیان خدمت خیال می‌کردیم این رجال استخواندار دولت معضلات سیاسی مملکت را بررسی می‌کردند. یک روز اتّفاقاً از نزدیک اتاق آنها عبور می‌کردم. آنها بلند صحبت می‌کردند. کنجکاو شدم و شنیدم صحبت از قورمه‌سبزی و فسنجان بود و اینکه کدامیک لذیذتر است و ترتیب خوب پختن هر کدام از چه قرار است.»