پاشایی مبارزه می‌کند، کمکش کنیم

به این فکر می‌کنم که شاید او نداند مردم چقدر دوستش دارند. شاید خبر نداشته باشد چقدر نگران او هستند و با ما تماس می‌گیرند تا حالش را بپرسند. شاید نداند همکارم از حالش می‌پرسید و می‌گفت فرزندش مدام برای شفای او یاسین می‌خواند.

هر چند می‌دانسته خیلی‌ها دوستش دارند اما هرگز نمی‌توانسته تصور کند اینقدر دوستش داشته باشند که پا به پای خانواده و دوستان صمیمی‌اش برایش دعا کنند. آنقدر که وقتی حالش را می‌پرسند صدایشان پر از نگرانی باشد.

آنقدر که من هم بی‌اختیار تیتراژ پایانی برنامه «ماه عسل» را گوش بدهم و برایش دعا کنم:

به غرور یخی یه ستاره سرد‌/‌ یه شب از همه چی به خدا گله کرد‌/‌ یه دفعه به خودش همه چیرو سپرد‌/‌ دیگه گریه نکرد فقط حوصله کرد‌/‌ نگران منی به تو قرصه دلم‌/‌ تو کنار منی نمی‌ترسه دلم‌/‌ بغلم کن ازم همه چیمو بگیر‌/‌ بذا گریه کنم پیش تو دل سیر‌/‌ مگه می‌شه باشی و تنها بمونم‌/‌ محاله بذاری محاله بتونم...

هر چند حال مرتضی پاشایی خوب نیست و منتظر تصمیم پزشکان است تا یک جراحی را پشت سر بگذارد، اما آنقدرها هم که می‌گویند حالش بد نیست و پزشکان جوابش نکرده‌اند. به شایعه‌ها توجه نکنیم. به خبرهای بد دامن نزنیم. وقتی او خودش نمی‌ترسد و امیدش به خدایی است که هرگز تنهایش نمی‌گذارد، وقتی او خودش همه چیز را به خدا سپرده و دیگر گریه نمی‌کند و حوصله می‌کند، وقتی هنوز زنده است و امیدوار، چرا به خبرهای بد توجه کنیم؟ چرا به بهبود و سلامت او، به اجراهای تازه‌اش، به آلبوم‌های خوبی که پس از بهبود منتشر خواهد کرد فکر نکنیم؟

او حالا در حال مبارزه با بیماری است. مبارزه هم کار مردان بزرگ است، مردان بزرگ گریه نمی‌خواهند، بی‌تابی نمی‌خواهند، آنها کمک می‌خواهند به جای نشستن و منتظر ماندن برای خبرهای بد کمکش کنیم. چه کمکی بهتر از این‌که از خدا بخواهیم برای پیروزی در این مبارزه یاری‌اش کند تا مرتضی دوباره روی صحنه موسیقی برایمان بخواند:

یکی هست تو قلبم که هر شب واسه اون می‌نویسم و اون خوابه

نمی‌خوام بدونه واسه اونه که قلب من این همه بی‌تابه...

زینب مرتضایی‌فرد ‌- گروه فرهنگ و هنر