در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در زمینه ترانه های مردم، همزمان با اوج آهنگسازی، یک حرکت خودجوش در جامعه آغاز شد. ترانه هایی که در این دوران ساخته شدند، سَلَف پیش پرده های بعدی بودند و می توان گفت پیش پرده ها که جامعه رنج دیده آن روز ایران را به خود جذب کرد، از این ترانه ها ریشه گرفته بودند.
پیش پرده در واقع صدای جامعه رنج کشیده، آوای مردم کوچه و بازار بود و هراس دستگاه های امنیتی حکومت را از روشنگری هرچه بیشتر اکثریت مردم در پی داشت.
پیشینه پیشپرده خوانی به تئاتر یونان باستان برمیگردد و تاریخ تقلید از آن به بعد از رنسانس در اروپا میرسد. تفاوت عمده میان یشپرده ایرانی با فرنگی در محتوای آنهاست. پیشپردههای فرنگی بیشتر مشتمل بر موسیقی و نوشتههای کوتاهی میشد که از نظر موضوع با محتوای تئاتر در ارتباط بود. در ایران ولی به مصداق هر چه میخواهد دل تنگت بگوی٬ از آن استفادههای تبلیغاتی میکردند و غالباً با حاکمیت سرشاخ میشدند و با سانسور و جریمه و زندان پاسخ میگرفتند.
به این ترتیب پیشپرده خوانی کار خطرناکی بود و دل شیر میخواست که پیشپرده خوانها داشتند و بیهیچ هراسی کار خود را ادامه میدادند.
این کتاب به کوشش مرتضی احمدی با تهیه و تنظیم نتها توسط بهرنگ بقایی در 247 صفحه توسط انتشارات ققنوس در سال 93 منتشر شده است
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
سید رضا صدرالحسینی در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
سید رضا صدرالحسینی در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد