ستاره نتانیاهو رو به افول است

به گزارش جام جم آنلاین، جورج مارشال روزنامه نگار و مورخ آمریکایی در پایگاه خبری تحلیلی «تاکینگ پوینتز میمو» نوشت: دو هفته پیش از این شاخص ها نشان دهنده روند پایان یافتن نقش آفرینی نتانیاهو در عرصه سیاسی بود زیرا 5 سال متوالی در راس حکومت گذارنده است و بیست سال پیش نیز زمامداری 5 ساله را تجربه کرده بود؛ او باز هم با امید به ادامه کار برای انتخابات ماه مارس آْینده کنست (پارلمان رژیم صهیونیستی) برنامه ریزی کرده است اما سلسله ای از اتفاقات جدید نشان می دهد که جایگاه وی هر روز بدتر از روز پیش می شود.

مارشال این سوال را مطرح کرد که آیا زمان آن رسیده است که نخست وزیر اسرائیل صحنه سیاسی را ترک کند؟

شاید برای قضاوت درباره آینده سیاسی نتانیاهو زود باشد به ویژه اینکه نخست وزیر رژیم صهیونیستی به زیرکی در ائتلاف سازی شناخته می شود و بازی با برگ های به هم ریخته کنست (پارلمان اسرائیل) را به خوبی بلد است اما حدود یک ماه پیش و زمانی که برای برگزاری انتخابات زودهنگام پیشقدم شد، یکباره انبوهی از خصومت های رقبا و انتقادهای شدید را در برابر خود دید. این اختلاف ها از پیش نیز وجود داشتند اما پنهان تر و در حجمی کوچکتر.

چالش اصلی نتانیاهو

مارشال تصریح کرد: جدی ترین چالش پیش روی نتانیاهو افزایش قدرت ائتلاف موجود بین حزب کار و لیکود است. تزیپی لیونی با وجود اینکه عضو سابق حزب لیکود است اما از نفوذ بالایی در میان اعضای آن برخوردار است. ضمن اینکه اساسا لیکود با نتانیاهو در راس حزب کادیما اختلافات مبنایی سیاسی دارد، امری که ائتلاف با آن را برای نخست وزیر اسرائیل دشوار می کند.

مساله این است که لیکود و کار دو حزب چپگرای معارض با نتانیاهو دو تا سه دهه پیش از اقبال بهتری در میان صهیونیست ها برخوردار بودند اما از آن زمان به بعد به تدریج و با قدرت گیری اندیشه های افراط گرایانه برخی جریان های مافیایی دینی و گروه های تندرو در اسرائیل، این دو حزب تعداد زیادی از طرفداران خود را از دست دادند.

اما نظرسنجی های اخیر نشان می دهد که حزب کار به ریاست اسحاق هرزوگ 23 کرسی کنست را از آن خود خواهد کرد. همچنین لیکود 21 کرسی را تصاحب خواهد کرد. این یعنی آنکه حزب کار یک سوم راه را برای تشکیل کابینه رفته است و می تواند با اعطای امتیازاتی، خود را به ائتلاف حکومتی با سایر احزاب نزدیکتر کند.

شراکت با لیبرمن؛ شاید وقتی دیگر

به این موضوع باید یک تحول دیگر را نیز افزود که برای نتانیاهو خسارت به شمار می رود و آن اظهار آویگدور لیبرمن رییس حزب اسرائیل بیتنو و از همپیمانان قدیمی تر نتانیاهو است. لیبرمن تدریجا و در سمت وزیر خارجه نتانیاهو آنقدر با وی به اختلاف خورد که نخست وزیر، مسائل بسیار حساس را از او پنهان می کرد. نباید فراموش کرد که لیبرمن فقط وزیر خارجه نتانیاهو نبود بلکه شریک اصلی وی در ائتلاف حکومتی این رژیم نیز بود لذا پنهانکاری در مسائلی حساس مانند پیش نویس آتش بس با حماس از قرائت یک شریک عمده حکومتی امری نابخشودنی بود.

به گزارش هاآرتص، در پایان جنگ اخیر غزه، بنیامین نتانیاهو در جلسه کابینه اسرائیل سعی در مخفی نگه داشتن جزئیات پیش نویس آتش بس ارائه شده از سوی مصر (با گروه های فلسطینی) داشت اما ارسال نسخه ای از این پیش نویس به آویگدور لیبرمن، موجب شد که نخست وزیر و وزیر امور خارجه در مقابل هم قرار بگیرند.

لیبرمن در واکنش به این اختلافات در سخنان خود با اشاره به اینکه «کابینه اسرائیل هیچ سیاست دیپلماتیک واحدی ندارد»، گفت: من با رویکرد مورد حمایت نتانیاهو و موشه یعالون (وزیر جنگ رژیم صهیونیستی) مخالف هستم. آنها مایلند به جنگ فرسایشی با حماس ادامه دهند تا آتش‌بس برقرار شود. اما تنها جایگزین برای این رویکرد، شکست دادن حماس است که این موضوع باید به هدف استراتژیک تبدیل شود.

اما اختلافات دو شریک اصلی ائتلاف تشکیل دهنده کابینه جنگ صهیونیست ها به همین جا ختم نشد. حالا آویگدور لیبرمن به صراحت در شیپور جدایی از بنیامین نتانیاهو می دمد.

لیبرمن در اظهارات اخیر خود به هاآرتص گفت: روش نتانیاهو در اصرار به وضع موجود درباره جدال فلسطینی-اسرائیلی از شکست سیاسی بزرگی حکایت دارد.

لیبرمن تاکید کرد که اسرائیل باید تکلیف خود را یکسره کند و اگر نتواند صلح دیپلماتیک با فلسطینیان و کشورهای عربی (بعد از شکست کامل حماس) را محقق کند، باید منتظر یک «سونامی دیپلماتیک» باشد. اشاره لیبرمن به تحرکات اخیر بین المللی و تایید کشور مستقل فلسطینی از سوی بسیاری از کشورهای عضو سازمان ملل بود.

لیبرمن از سیاست های نتانیاهو در قبال اتحادیه اروپا و آمریکا نیز با این عبارات انتقاد و اظهار نگرانی کرد: باید به یک توافق دیپلماتیک برسیم نه برای فلسطینی ها و اعراب بلکه به خاطر یهودیان. این امر به دلیل روابط ما با آمریکا و اتحادیه اروپا اهمیت دارد...هرکس واقعگرا باشد می فهمد که بازار بزرگ اسرائیل در اتحادیه اروپا دایر است، چه در صادرات و چه در واردات، اما این بازار رونق خود را به علت روابط بد دیپلماتیک باخته است.

این اشاره لیبرمن نیز به تحریم کالاهای تولیدی در شهرک های یهودی نشین کرانه باختری از سوی برخی کشورها و شرکت های اروپایی در اعتراض به غصب مکرر سرزمین های فلسطینی از سوی صهیونیست ها بود.

جورج مارشال در تحلیل اظهارات لیبرمن می گوید: حتی برای یک لحظه نمی توانم بر این باور باشم که لیبرمن دیدگاه های (افراطی) خود را تعدیل کرده است یا اعتقادی به تابش نور صلح و راه حل دو دولت دارد اما او شخصا جاه طلب است... گمان می کنم می توانیم بگوییم که لیبرمن اکنون می داند که بادها در اسرائیل از کدام طرف در حال وزیدن است. لیبرمن می داند که بادها به سوی صلح نمی وزند بلکه تنها در مخالفت با نتانیاهو وزیدن گرفته اند. این یعنی اگر نتانیاهو نیز برود صلحی شکل نخواهد گرفت.

جام جم آنلاین- جواد ارشادی