مرده ها به کمک زنده ها می آیند

دکتر «اردشیر بیات» مهندس زیستی دانشگاه منچستر و تیمش دریافتند، پوست افرد مرده که عاری از سلول‌های فرد شده، می‌تواند در درمان زخم‌های حاد مانند سوختگی و همچنین زخم‌های دردناک مؤثر باشد.

آن‌ها بر این باورند که درمان جدید می‌تواند برای زخم‌هایی که بسادگی ترمیم نمی‌یابند، موثر باشد.

دهه‌های متوالی دانشمندان به دنبال تولید جایگزین‌های مؤثر پوست برای درمان زخم‌ها و تقلید از ماتریکس خارج سلولی – چارچوب پروتئین‌ها و ترکیباتی که سلول‌ها را به هم متصل کرده‌ است – بوده‌اند.

آن‌ها اکنون بر روی استفاده از پوست واقعی تمرکز کرده‌اند. دکتر بیات و تیمش ابتدا پوست بدست آمده از انسان مرده را با آنتی بیوتیک پاکسازی کرده و سپس با استفاده از مواد شوینده، آنزیم‌ها و دیگر مواد شیمیایی، سلولها را از پوست حذف کردند تا سیستم ایمنی بدن گیرنده واکنش کمتری به آن نشان داده و پوست جدید را رد نکند.

آن‌ها لایه داخلی پوست – درم – که حاوی رگهای خونی، عصب‌ها، فولیکول‌های مو و غدد عرق است را از سلول عاری کرده و تنها ماتریکسی از پروتئین‌ها را باقی گذاشتند.

دکتر بیات این فرآیند را به پوسته خالی یک خانه عاری از اثاثیه تشبیه کرده که می‌توان آن‌را ساده‌تر از ساخت یک ساختمان تازه، مسکونی کرد.

وی گفت: به همین شیوه، پاکسازی لایه داخلی پوست به ارائه چارچوبی می‌پردازد که بدن می‌تواند در نهایت آن را از سلول های خود پر کند.

محققان دریافته‌اند که پاکسازی پوست از سلول می‌تواند برای درمان زخم​های حاد مانند سوختگی مورد استفاده قرار بگیرد.

آن‌ها چهار صفحه پوستی و هر کدام به اندازه پنج میلیمتر را از 50 داوطلب سالم جمع‌آوری کردند.

یکی از زخم ها بطور طبیعی مورد درمان قرار گرفت، زخم دیگر با اتصال مجدد پوست برداشته شده درمان شد، زخم سوم با یک جایگزین پوستی ساخت دست بشر و زخم چهارم توسط پوست عاری از سلول یک انسان مرده تحت درمان قرار داده شدند.

تیم بیات دریافت که پوست انسان مرده نتایج بهتری را در رشد رگ های خونی جدید نشان داده و به سختی پوست خود فرد بود. این پوست همچنین توانست بافت زخم را بازسازی کند.

مزیت استفاده از این پوست بجای پوست مصنوعی این است که بدن با ساختار پوست واقعی سازگارتر است.

دکتر بیات قصد دارد پوست عاری از سلول شده را بر روی بیماران بیشتر آزمایش کرده و همچنین از تحریک الکتریکی برای مشاهده امکان تسریع فرآیند ترمیم استفاده کند.

این تیم پیش از این نشان داده بود که از پوست انسان مرده می‌توان در درمان زخم‌های مزمن که طی شش تا هشت هفته و حتی گاهی تا سال‌ها ترمیم نمی‌شوند، بهره برد.

بیات پیش از این به درمان بیمار 92 ساله‌ای پرداخته بود که برای 20 سال از یک زخم پوستی رنج می‌برد. وی اظهار کرد: زخم این بیمار پس از درمان توسط پوست عاری از سلول در حدود چهار هفته درمان شد.

تعداد افراد متبلا به زخم‌های پوستی با زیاد شدن تعداد جمعیت سالمند رو به افزایش است. این امر می‌تواند به دلیل بیماری‌های مرتبط با زخم های پوستی مانند دیابت و چاقی باشد.

نتایج این بررسی در مجله «Plos One» منتشر شده است.(ایسنا)