می‌مانند یا می‌روند؟

به گزارش جام جم ورزشی ، در اینجا نگاهی داریم به شرایط 10 بازیکنی که در تابستان آینده، برای مشخص شدن آینده شان باید با مدیران باشگاه وارد مذاکره شوند:

روبین فن‌پرسی: وقتی بعد از اخراج دیوید مویس، شایعات از حضور لوئیس فان خال در الدترافورد خبر می‌داد، این ستاره هلندی از خوشحال‌ترین ستاره‌های شیاطین سرخ بود و حتی در مصاحبه‌ای قول داد که منچستریونایتد در این فصل به روزهای اوجش برمی‌گردد؛ اما متاسفانه این اعتماد به نفس حالا دیگر در او دیده نمی‌شود. فن‌پرسی و منچستریونایتد از روزهای خوب‌شان به یک اندازه فاصله دارند. با توجه به عبور او از مرز سی سالگی، رفتن به یک باشگاه دیگر، جایی مانند یوونتوس، می‌تواند برای هر دو طرف انتقالی ایده‌آل باشد؛ البته در صورتی که یونایتدها از این انتقال حداقل 10 میلیون پوند به جیب بزنند.

فیل جونز: او که پیشتر برای یونایتدی‌ها در پست‌های هافبک دفاعی، مدافع راست و مدافع میانی بازی می‌کرد، در این فصل و زیر نظر فان خال، تنها به در قلب خط دفاعی به کار گرفته شده است. او در بازی‌سازی مانند گذشته نیست، اما نظم و قدرت فیزیکی‌اش باعث می‌شود بتواند از پس سرسخت‌ترین مهاجمان اروپا برآید؛ چیزی که پیشتر در چمپیونزلیگ آن را ثابت کرد. جونز 23 سال دارد و می‌تواند زیر نظر فان خال پیشرفت کند؛ اگر مصدومیت‌های پیاپی او کمی برای شیاطین سرخ دردسرساز شده اما احتمال ماندن او بیش از جدایی‌اش است.

دیوید دخیا: این دروازه‌بان جوان اسپانیایی یکی از مهم‌ترین دلایل رکورد دفاعی خوب منچستریونایتد در رقابت‌های این فصل است؛ در حالی که ترکیب دفاعی مقابل دروازه او تقریبا هر هفته در حال تغییر است. او در این فصل حداقل در دو دیدار، نمایش‌هایی در کلاس جهانی داشت؛ پیروزی 3 بر صفر مقابل لیورپول در اولدترافورد و برد 2 بر یک برابر آرسنال در امیریتس. گفته می‌شود رئال مادرید سخت دنبال به خدمت گرفتن اوست، اما بعید است یونایتدی‌ها به راحتی او را از دست بدهند.

جانی اونز: در آخرین قهرمانی منچستریونایتد در لیگ برتر، اونز از ارکان اصلی این تیم بود اما آن روزهای درخشان و آن فرم خوب حالا خیلی دور به نظر می‌رسد. مدافع ملی‌پوش ایرلندی دیگر از اعتماد به نفس سابق برخوردار نبود و اشتباهاتش در خط دفاعی شیاطین سرخ بسیار طبیعی شده است. او در بیست و هفت سالگی، افت نگران‌کننده‌ای داشته و همین مساله می‌تواند به دوران حضورش در الدترافورد پایان بدهد.

کریس اسمالینگ: وقتی اسمالینگ به دلیل دریافت دو کارت زرد در نیمه اول شکست منچستریونایتد در دربی از بازی اخراج شد، به نظر می‌رسید دیگر جایی در ترکیب اصلی فان‌خال نخواهد داشت، اما نمایش‌های خوب او در فرصت‌های بعدی باعث شد تا به بازیکن بی‌جانشین ترکیب شیاطین سرخ تبدیل شود. با این حال، دو مساله علیه اوست؛ مصدومیت‌های پیاپی که باعث می‌شود مدت زیادی از میادین دور باشد و فقدان توانایی قابل ملاحظه در یک پست خاص. اسمالینگ مدافع خوبی است؛ البته نه مدافعی در کلاس جهانی و اگر یونایتدی‌ها بخواهند بار دیگر به یکی از بهترین‌های اروپا تبدیل شوند، باید به فکر پیدا کردن جانشینی مناسب برای او باشند.

رافائل داسیلوا: این مدافع برزیلی یکی از پیچیده‌ترین شرایط را در الدترافورد دارد. چند فصل قبل می‌شد گفت که بهترین مدافع راست لیگ برتر است و از بهترین مدافعان راست هجومی دنیا؛ اما اکنون به اندازه‌ای افت کرده که حتی فان‌خال، پدی مک نیر نوجوان را به او ترجیح می‌دهد. اگر رافائل می‌خواهد دوران حرفه‌ای‌اش بیش از این در سراشیبی قرار نگیرد، باید مانند برادرش فابیو که به کاردیف رفت، الدترافورد را ترک کند. او 24 سال دارد و می‌تواند امیدوار باشد پیشنهادهای خوبی دریافت کند.

اشلی یانگ: یانگ در بیست و نه سالگی، دوران پرفراز و نشیبی را در منچستریونایتد سپری کرد. او به یکی از بهترین و خطرناک‌ترین «بال»‌های لیگ برتر، از استون ویلا به منچستریونایتد پیوست و در اولین فصل حضورش در الدترافورد، گل‌های مهمی به ثمر رساند، اما شرایط خیلی زود تغییر کرد و با از دست دادن اعتماد به نفسش به نیمکت منتقل شد. با این حال او توانست بار دیگر خود را به عنوان یک بال چپ موثر مطرح کند و یکی از محبوب‌ترین بازیکنان یونایتد در بین هواداران است. به نظر می‌رسد که او می‌تواند نقش قابل توجهی در آینده باشگاه ایفا کند.

خاویر هرناندز: چیچاریتو که با 38 گل در 70 بازی ملی، سومین گلزن برتری تاریخ تیم ملی مکزیک است، مطمئنا شایستگی‌اش بیشتر از نشستن روی نیمکت منچستریونایتد است. شاید اگر او این فصل در الدترافورد می‌ماند، می‌توانست در روزهایی که مهاجمان اصلی تیم نمایش‌های چندان خوبی ارائه نداده‌اند، گل‌های حساسی به ثمر برساند، اما او به طور قرضی به رئال رفت و آنجا هم نیمکت‌نشین شد. آینده او احتمالا جایی بجز این دو باشگاه رقم خواهد خورد. او 26 سال دارد و نشان داده که توانایی گلزنی در هر سطح و هر لیگی را دارد. او باید به تیمی برود که بتواند هر هفته بازی کند و مهارت‌های گلزنی‌اش را به نمایش بگذارد.

آندرس لیندگارد: او دروازه بان خوبی است اما هر بار که درون دروازه منچستریونایتد قرار گرفت، کمتر از دخه‌آ توانست خیال هواداران را راحت کند. او آنقدر دروازه‌بان کاملی نیست که بتواند به دروازه‌بان اول منچستریونایتد تبدیل شود. اکنون دوره‌ای که مربیان ترجیح می‌دهند در هر پست، دو بازیکن عالی داشته باشند و با توجه به حضور ویکتور والدس به عنوان دروازه‌بان دوم شیاطین سرخ، حتی اگر دخه‌آ در تابستان آینده الدترافورد را ترک کند، لیندگارد نمی‌تواند به دروازه‌بان اصلی تیم تبدیل شود. او پیشتر هم به دلیل کم بازی کردن، از یک باشگاه جدا شده بود و به نظر می‌رسد بار دیگر باید آن کار را تکرار کند.

نیک پاول: زمانی بسیاری او را جانشین پل اسکولز در خط میانی یونایتدی‌ها می‌دانستند، اما خیلی زود مشخص شد با وجود استعداد بالای پاول، آن تعریف‌ها خیلی مبالغه‌آمیز بود. او که به طور قرضی به لسترسیتی رفته بود، در بازگشت نتوانست انتظارات فان خال را برآورده کند. اکنون بسیاری معتقدند که او در صورت ماندن در الدترافورد، تنها می‌تواند یک گزینه خوب برای نیمکت تیم باشد.

ESPN / مترجم: بهنام جعفرزاده