نقش اسرارآمیز عَلَم در وزارت دربار

بدین‌ترتیب در مدت نسبتاً کوتاهی که از وزارت دربار عَلَم سپری می‌شد، او توانست وسایل، امکانات و نیروهای لازم را برای وزارتی که پس از این قرار بود به‌عنوان شاخص‌ترین کانون قدرت و تصمیم‌گیری در کشور عمل کند، فراهم آورد.

عَلَم در زمینه‌ی نوسازی و کارایی وزارت دربار در خاطرات خود می‌نویسد: «بعدازظهر شاهنشاه و شهبانو از کارهای ما در دربار بازدید فرمودند. عمارت‌های تازه‌ساز برای کارکنان وزارت دربار در سعدآباد و کاخ وزارت دربار را که با کمال آبرومندی ساخته‌ام و با فرش‌های عالی مزین است، دیدن کردند... از تشکیلات هم خیلی خوش‌شان آمد. از دستگاه‌های ریز و ارتباط با دنیا، شاهنشاه فوق‌العاده خوشحال شدند و هیچ تصور نمی‌فرمودند چنین دستگاهی به وجود آمده باشد... عرض کردم دربار به هر صورت مرکز ثقل کشور است...»]4[

اسدالله علم برای پیشبرد اهداف و تبدیل وزارت دربار به مرکز ثقل قدرت خود، نیاز به افرادی وفادار و مورد اعتماد در تمام سازمان‌ها داشت و به همین منظور نیز هنگامی که به وزارت دربار منصوب شد، به تشکیل باندی گسترده و متنفذ از عوامل خود دست زد که در همه‌ی مقامات حساس دیوان‌سالاری ایران رسوخ داشتند و عَلَم نیز از پرداخت پاداش به آنان در ازای خدماتشان ابایی نداشت و این پاداش البته از جیب بیت‌المال بود.

بدین‌ترتیب تعداد زیادی از دوستان و نزدیکانش را در پست‌های حساس و کلیدی کشور منصوب کرد. این افراد با توجه به سوابق کاری خود، امور اداری، ‌اجرایی، سیاسی و... دستورات وزارت دربار را چنان‌که دلخواه اسدالله علم بود، انجام می‌دادند. این وضعیت به علم امکان می‌داد تا بدون دغدغه‌ی خاطر، به مأموریت‌ها و وظایف اصلی خود بپردازد. علم علاوه بر نفوذ در دیوان‌سالاری کشور، دست به چینش نمایندگان مجلس پهلوی نیز زد و برای این منظور، اقدام به تشکیل کمیته‌ای مخفیانه‌ای کرد که وظیفه‌ی آن، تعیین نمایندگان مجلس بود. فعالیت این کمیسیون غیررسمی و پنهانی در طول دوران سرپرستی عَلَم بر وزارت دربار ادامه داشت و در واقع این وزیر دربار بود که نمایندگان مجلس پهلوی را تعیین می‌کرد.]5[

امیراسدالله عَلَم که در طول دوران نخست‌وزیری خود سابقه‌ی تصویب لایحه‌ی ضداسلامی انجمن‌های ایالتی و ولایتی و بازداشت حضرت امام خمینی در 15 خرداد 1342 و سپس سرکوب خونین قیام پانزده خرداد را داشت، در دوران سرپرستی وزارت دربار نیز همچون نخست‌وزیری، در راستای تقویت موقعیت و تحکیم پایه‌های قدرت استبدادی و غیرمشروع و مردم‌ستیز شاه، از هیچ‌کاری فروگذاری نکرد و به‌نوعی می‌توان مدعی شد بعد از انتخاب عَلَم به وزارت دربار، وظایف اصلی و کلان کشور به‌وسیله‌ی این وزارتخانه انجام می‌شد و دولت تحت هدایت نخست‌وزیر، به نقشی درجه‌دوم در کانون قدرت دست یافت و تبدیل به سازمانی شد که تنها مجری انجام فرامین غیرقانونی شاه به‌واسطه‌ی وزارت دربار بود.

در انتها نیز با توجه به سوابق و خوش‌خدمتی‌های عَلَم در پیشبرد اهداف غیرقانونی شاه و سرکوب مردم، او در تاریخ، نام خود را به‌عنوان یکی از مهم‌ترین چهره‌های سیاسی دوران حکومت غیرقانونی محمدرضاشاه و چهره‌ای به‌شدت منفور در بین اذهان عمومی ثبت کرد و در پایان نیز به سبب بیماری سرطان از سمت خود استعفا داد و در 25 فروردین 1357 در کام مرگ فرورفت.(*)

1. مظفر شاهدی (1379)، مردی برای تمام فصول، اسدالله علم و سلطنت محمدرضاشاه پهلوی، تهران، مؤسسه‌ی مطالعات و پژوهش‌های سیاسی، ص 489-488.

2. مصطفی الموتی (1372)، ‌ایران در عصر پهلوی، جلد 15، ص 174.

3. اسدالله علم (1377)، یادداشت‌های علم (به کوشش علینقی عالیخانی)، جلد اول، تهران، کتاب‌سرا، ص 5.

4. اسدالله علم (1377)، همان، ص 197-196.

5. عبدالله شهبازی (1370)، ظهور و سقوط پهلوی، جستارهایی از تاریخ معاصر ایران، جلد دوم، تهران، انتشارات اطلاعات، ص 240-241.