«پاچه‌خاری» چگونه متولد شد؟

قاسم‌خانی نوشت: «اوایل پاییز هشتاد و یک بود و ما مشغول نوشتن و ضبط سریال «پاورچین» بودیم. یه روز پیمان و من توی اتاق نویسنده‌ها هر کدوم پشت یه میز مشغول نوشتن قسمت‌های خودمون بودیم. طبق معمول هم وسطاش به هر چیزی می‌رسیدیم که به نظرمون جذاب بود با هم حرف می‌زدیم در موردش.

پیمان داشت روی یه سکانسی کار می‌کرد که قرار بود توش فرهاد و داوود (مهران و جواد) به شدت وارد رقابتی بشن در رابطه با چاپلوسی از رئیسشون. پیمان که ذهنش حسابی درگیر شده بود گفت میخوام این چاپلوسی رو تبدیل به یه شیوه و روش مرسوم بین برره‏ ای‌ها بکنم و دلم میخواد یه اسم مناسب برای این رفتار پیدا کنم، ولی واژه چاپلوسی خیلی لوس و قلمبه است و به اندازه کافی حس واقعی این رفتار رو نمیرسونه. می‌گفت کاش می‌شد یه ترکیب هم‌وزن پیدا کنیم که هم حس درستش رو برسونه، هم اشکال پخش نداشته باشه. منم همونطور که مشغول کار خودم بودم در جا گفتم پاچه‌خاری ... پیمان یه کم فکر کرد و گفت خوبه. همینو می‏‌نویسم. این شد که ما اون روز موفق شدیم واژه جدیدی رو وارد ادبیاتمون بکنیم و ملتی رو راحت کنیم و از نگرانی برهانیم. حالا پدر و مادرهای دیگه افتخار می‏کنن که بچه‏‌هاشون واکسن کشف می‏‌کنن و ماهواره هوا می‏‌کنن و دکتر و مهندس میشن، پدر و مادر ما هم می‏‌تونن افتخار کنن که بچه‏‌هاشون موفق شدن برگی زرین به دفتر ادبیات پارسی اضافه کنن!» (کافه‌ سینما)