استاد تیتر در ذهن‌ها جاودانه شد

شیوه بیان روان و سلیس او در آموزش خبرنویسی عامل اصلی حاضر شدن شاگردانش بر سر کلاس درس به‌شمار می‌رفت.

او در عین این‌که یک روزنامه‌نگار حرفه‌ای بود و تمامی حوزه‌های مختلف روزنامه‌نگاری را به‌خوبی می‌شناخت و بر آن مسلط بود، در حوزه تدریس و تعلیم هم تبحر خاصی داشت به‌طوری‌که توانسته بود فاصله بین دانشگاه و روزنامه را کوتاه کند و به دلیل ارتباط با دانشگاه و حوزه‌های نظری سعی می‌کرد این دانسته‌ها را به نحوی مطلوب در روزنامه هم به کار برد.

او به شاگردانش خیلی علاقه داشت. در هر شرایط و موقعیتی با کمال میل و رضایت به پرسش دانشجویانش پاسخ می‌داد. من که دوره روزنامه‌نگاری را در محضر او آموختم، این شانس را هم داشتم که در روزنامه‌های مختلف که آخرین‌‌اش جام‌جم بود در کنارش کار کنم و همچنان بیاموزم.

به یاد دارم در یکی از روزنامه‌های کشور که او مدیرتحریریه بود، نیروهای جوان و تازه‌کار و علاقه‌مند زیادی مشغول به کار بودند. در آن زمان استاد نه‌تنها نقش مدیر تحریریه را ایفا می‌کرد بلکه در بسیاری از مواقع آموزش نیز می‌داد.

به عنوان نمونه با خواندن یک گزارش، نویسنده گزارش را به نزد خود فرامی‌خواند و انگار که بر سر کلاس درس حاضر شده است اشکالاتی را که در گزارش آمده بود به نویسنده مطلب آموزش می‌داد.

گرچه او با تیتر «علی حاتمی صحنه مرگ را کلید زد» جایزه بهترین تیتر جشنواره را از آن خود کرد؛ ولی تیترهای به‌یادماندنی دیگری هم از خود به جای گذاشت که چنانچه در جشنواره‌های بعدی هم شرکت می‌کرد باز هم اول می‌شد.

به گفته هادی خانیکی شاخص‌ترین تبحر قندی، متمرکز کردن حرفه روزنامه‌نگاری به چگونه بهتر جلب‌ کردن مخاطب به‌واسطه چگونه تیتر زدن بود. یا به گفته بیژن نفیسی روزنامه‌نگار، قندی اعتقاد داشت انتخاب تیتر مانند کار یک شاعر در غزلسرایی است و باید ضرباهنگ داشته باشد و همان‌طور سریع بتواند در ذهن مخاطب اثر بگذارد.

بیماری آلزایمر برای پدر علم روزنامه‌نگاری مدرن امتحان سختی بود. او که به گفته استادان روزنامه‌نگاری با توانایی‌اش در این حرفه توانسته بود دانش و عمل روزنامه‌نگاری را به هم نزدیک کند و بخوبی از پس تمام ابعاد و زوایای این حرفه برآید؛ در مقابل این بیماری ودر ادامه آن «مرگ» بازی را براحتی باخت و شکست را پذیرفت. روحش شاد.

سها روحانی - دبیر گروه ایران