سرنخ تازه در مورد بیماری های خود ایمنی

بیماری های خود ایمنی به بیماری هایی گفته می شود که در آن سیستم ایمنی به بافت های بدن حمله می کند. دیابت نوع 1 و ام اس، از شایع ترین بیماری های خود ایمنی محسوب می شوند.

خود ایمنی فرآیند پیچیده ای است و تا امروز دلایل آن در پرده ای از ابهام قرار داشت. تحقیقات جدید نشان می دهد که در ژنی به نام «Clec16a»، اطلاعات ارزشمندی در مورد چگونگی بروز بیماری های خودایمنی نهفته است.

این ژن در مرکز سیستم ایمنی بدن قرار دارد و چگونگی فعالیت آن نقش مهمی در بیماری های خود ایمنی ایفا می کند.

محققان با استفاده از مهندسی ژنتیکی، این ژن را در بدن موش های آزمایشگاهی غیر فعال کرده اند، این امر سبب توسعه دیابت در بدن موش ها شده است.

محققان بر این باورند که این دستاورد می تواند درمان «دیابت نوع 1» را ممکن سازد.

دیابت نوع 1 یک بیماری مزمن است که در آن سیستم ایمنی بدن به سلول های بتا اجازه تولید انسولین نمی دهد. هیچ درمان قطعی برای این بیماری وجود ندارد و تنها راه کنترل بیماری، تزریق روزانه انسولین است.

مطالعات نشان می دهد که علل «دیابت نوع 1» بسیار پیچیده و شامل حمله های خود ایمنی است که ریشه ژنتیکی و محیطی دارند.

بر اساس گزارش انجمن دیابت آمریکا، تنها پنج درصد از افراد مبتلا به «دیابت نوع 1» دچار هستند.

نتایج این تحقیقات در نشریه «mmunity» منتشر شده است.(ایرنا)