درنای سیبری، پرنده‌ای سفید با بختی سیاه

درنای سیبری را به 3 جمعیت شرقی، مرکزی و غربی منطقه سیبری تقسیم می‌کنند که بجز جمعیت شرقی، دیگر درناهای این دسته تقریبا منقرض شده‌اند. از درناهای سیبری شرقی، حدود 3000 گونه باقی مانده است.

درناهای سیبری در تالاب‌ها و چشمه‌های پرآب زندگی می‌کنند. چین، هند و روسیه، زیستگاه اصلی درناهای سیبری است. گاهی تعداد اندکی از این گونه جانوری در مناطق شمالی کشور هم دیده می‌شود.

عوامل بسیار زیادی باعث شده این پرنده کمیاب در معرض خطر انقراض قرار بگیرد. شکار بی‌رویه درناهای سیبری، استخراج نفت از زیستگاه‌های این حیوان، مسموم شدن این پرنده، خشک‌شدن تالاب‌ها و رودخانه‌ها و استفاده از آفت‌کش‌ها، زندگی این گونه نادر جانوری را به خطر انقراض کشانده است.

دانه‌های گیاهی و ریشه‌ها، مهم‌ترین منبع تغذیه درناهای سیبری است که البته ماهی را هم می‌توان به عنوان غذای مورد علاقه آنها به حساب آورد.

طول عمر درنای سیبری را 70 سال تخمین می‌زنند و جفت‌ها همیشه با هم زندگی می‌کنند. حتی برخی یافته‌های علمی حاکی از آن است که اگر یکی از درناهای سیبری جفتش را از دست بدهد، جفت دیگر تا پایان عمرش با درنایی دیگر زندگی نخواهد کرد. از این رو آن را به عنوان پرنده‌ای وفادار می‌شناسند.