دستان بسته آنها و چشمان باز ما

این 175 شهید گویی نماد مظلومیت انسانیت بودند در مبارزه با توحشی که روزی در چهره ارتش بعث صدام خود را سازماندهی می‌کرد و امروز به شکل داعش درآمده تا چاله‌های عمیق‌تری را برای زنده به گور کردن انسان‌ها حفر کند.

راه افتادن کمپین‌های مجازی با عناوین مختلف برای واکنش نشان دادن به فاجعه‌ای که البته مربوط به امروز نیست، نشان می‌دهد همبستگی ایرانی و هویت مشترک نهفته در اذهان عمومی ایرانیان، امروز و دیروز نمی‌شناسد و حتی انتشار خبری که منشأ آن یک حادثه در دل تاریخ معاصر بوده نیز می‌تواند نوعی اتحاد ملی در سوگواری برای جوانان این مرز و بوم را رقم بزند.

به فیسبوک نگاه کنید، توئیت‌های ایرانی‌ها در توئیتر را ببینید، به وایبر، تلگرام، واتس‌آپ و لاین سر بزنید، همه‌جا نشانی از عکس‌های خندان غواصان ایرانی هست در کنار پیام‌های سوگوارانه‌ای که نشان می‌دهد ایران در عزای شهدای خود نشسته است؛ جوانانی با دستان بسته و چشمانی باز که سال‌ها پیش از بروز فاجعه داعش، به چشمان خود سنگدلی تکفیری‌ها را دیده بودند.

واکنش عمومی به فاجعه زنده به‌گور شدن 175 غواص ایرانی که مربوط به عملیات کربلای4 است، نشان می‌دهد برخلاف تبلیغات ضدایرانی صورت‌گرفته در همه این سال‌ها، هنوز ایرانی‌ها با هر نگرش فکری، چه در داخل و چه حتی خارج کشور، سوگوار شهدای جنگ تحمیلی بوده و رشادت‌های رزمندگان در جبهه‌های دفاع از میهن خویش را فراموش نمی‌کنند.

این همدلی فراگیر در آستانه فرارسیدن سوم خردادی دیگر، نمادی از وحدت ملی در دفاع از ایران است و پیامی واضح به آنهایی می‌دهد که هنوز سر در سودای «گزینه‌های روی میز» دارند.

آنها که گمان می‌برند، فریاد صلح‌طلبی ایرانی به‌معنی عبور از ارزش‌های دفاع مقدس است، نباید از یاد ببرند که از نگاه ایرانی، شهدای زنده به گور شده ایرانی، جز افسران صلح بوده‌اند که در برابر قساوت افراط‌گرایان زمان، ایستادگی کردند و امروز هم جوانان ایرانی حاضرند همچنان برای دفاع از صلح رودرروی تندروهایی بایستند که اگر نبود اقتدار و وحدت ایرانی، هنوز هم با تکیه بر جاهلیت تاریخی خود دنبال زنده در گور کردن ایران بودند؛ اما کیست که نداند خاکستر شهدای کربلای4، ققنوس‌وار، روحیه شجاعت را در میان مردم ایران چنان نهادینه کرده که حالا ادامه‌دهندگان راه قاتلان غواصان مظلوم ایرانی جرأت رویارویی با ایران ندارند و حامیان آنها مذاکره با ایران را به تجربه تلخ نبردی دیگر ترجیح می‌دهند.

محمود هرندی - جام‌جم