همه آمدند به احترام این غواص‌ها

همه آمدند، میدان بهارستان غلغله بود، سیل جمعیت رسید تا پای دیوارهای تاریخی مجلس، پهلو به پهلوی مجسمه برنزی شهید مدرس.
کد خبر: ۸۰۹۰۲۲
همه آمدند به احترام این غواص‌ها

همه آمده بودند به پیشواز غواصان شهید، آن175 دست‌بسته دوست داشتنی .همه برای بدرقه آمده بودند، برای شانه‌گذاشتن زیر تابوت‌های پرچم‌پوش. اشک؛ ریخته شد، ضجه؛ زده شد، گل؛ نثار شد، درود؛ فرستاده شد و در بستر این مهربانی‌ها غواصان رسیدند به جایگاه ابدی‌شان، به معراج شهدا در خیابان بهشت تهران.

29 سال زمان برد تا این غواصان دلیر از کربلای4 رسیدند به بهشت پایتخت؛ چه دیر آمدند اما بالاخره آمدند، چه خوب شد که بازگشتند. کشف اجساد اینها نقطه عطفی است در تاریخ ما، این تفحص غریبانه در ذهن‌ها خواهد ماند، می‌دانم .

جوان رشید دیروز، آرمیده درجعبه‌ای شیشه‌ای با آن کلاه مخصوص غواص‌ها با دست‌هایی که بسختی به‌هم بسته شده با طنابی قطور، تصویر حک شده‌ای از غواص‌های دست بسته است که مسئولان تفحص شهدا چند روز پیش با رونمایی‌اش مقابل دوربین‌های عکاسان آن را ماندگار کردند.

شاید اگر دست‌شان بسته نبود این همه قلب‌ها جریحه‌دار نمی‌شد، شاید اگر گفته نمی‌شد که بعضی از اجساد جای زخم ندارند و احتمالش قوی است که زنده به گور شده باشند افکار‌عمومی این همه به هم نمی‌ریخت، اما غواصان ما چنین شدند؛ ماهی‌های باله بسته جنگ تحمیلی. کربلای 4 مثل همه عملیات‌های 8 سال جنگ، قبل از آمدن این غواص‌ها خاطره‌ای بیش نبود، اما این دلیرها که به وطن بازگشتند کربلای 4 هم زنده شد.

غواصان ما می‌خواستند از ساحل غربی اروند بگذرند و راه تسلط کامل بصره را هموار کنند، گروهی‌شان نیز به روایت بازمانده‌های عملیات تا نزدیکی جزیره بلجانیه پیش رفتند، اما هواپیماهای عراقی که سر رسیدند آب را به رگبار بستند و زیر نور منورها غواص‌های ما را پرپر کردند. اما آنها که ماندند گرفتار بعثی‌ها شدند و شدند همین غواص‌های دست بسته، این سربازان سربلند بازگشته از قعر تاریخ.

غلغله دیروز بهارستان و خیابان‌های منتهی به آن یک قدرشناسی ملی بود، نمادی بود از عشق به دلیری‌های سربازان وطن. گرچه در سال‌های پس از جنگ دغدغه همیشه این بود که رنج زنده نگه داشتن خون شهید از شهادت کمتر نیست، اما غواص‌ها که آمدند ثابت شد شهید در روح جامعه آشیانه دارد نه در ذهن فراموشکارآدم‌ها.

فداکاران میهن از یاد نخواهند رفت، پس فقط می‌ماند این که این رشادت‌ها چطور به نمایش درآید و چگونه یادآوری شود؛ زیبا و تاثیرگذار همچون غواصان دست بسته یا خنثی و بی‌رمق همچو بعضی‌ وقت‌ها.

مریم خباز - گروه جامعه

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۳
دلتنگی
Iran, Islamic Republic of
۱۰:۰۹ - ۱۳۹۴/۰۳/۲۷
۰
۰
روح عزیز و محترمشان شاد. یادشان بخیر آنانكه برای حفظ خاك، ناموس و انسانیت در سكوتی غم انگیز به شهادت رسیدند. خداوند از سر تقصیرات ما بگذرد كه در روزگاری بس ناامن زندگی میكنیم.
نرم افزار موبایل
-
۱۱:۱۷ - ۱۳۹۴/۰۳/۲۷
۰
۰
عكس چه ربطی به موضوع داشت برا مطرح شدن موضوع دیگری هم هست
شهبازی
Iran, Islamic Republic of
۱۳:۰۹ - ۱۳۹۴/۰۳/۲۷
۰
۰
درود بر خانم خباز با این متن زیبا وت اثیرگذار كه با خواندنش گریه كردم ،افرین برتو كه وظیفه ات را در قبال این كبوتران بسته بال خوب ادا كردی

نیازمندی ها