شاید دیگر محصولی به نام برنج نداشته باشیم

اگر تا همین سال گذشته نگرانی از بابت کشت برنج در این مناطق نداشتیم و از بارندگی خوب سالانه دلمان قرص ومحکم بود که بی‌آبی سراغ این استان‌ها نمی‌آید، ولی امسال شرایط به گونه‌ای دیگر است، طوری که مسئولان جهاد کشاورزی استان مرتب در اظهارنظرهای مختلف نسبت به وقوع بی‌آبی شدید در این استان‌ها هشدار می‌دهند.

هفته گذشته رئیس جهاد کشاورزی استان مازندران در گفت‌وگو با یکی از خبرگزاری‌ها در حالی از رها شدن 1500 هکتار از شالیزارهای استان به دلیل بی آبی خبر داد که در اوایل بهار امسال با ابراز خرسندی از بارندگی‌ها ی بهاره، سال پرباری را برای محصولات کشاورزی پیش‌بینی کرده بود.

استاندار مازندران نیز اخیرا در جلسه اضطراری شورای هماهنگی مدیریت بحران، جیره‌بندی و تامین آب شرب با تانکر را مورد تاکید قرار داد و اعلام کرد: کشت نشدن 1500 هکتار زمین شالیزاری که آماده نشاء بود، رها شدن 500 هکتار اراضی شالیزاری کشت شده و خطر رها شدن 26 هزار هکتار شالیزاری‌هایی که در مرحله خوشه‌بندی قرار دارند، از عواقب استرس خشکسالی بر زمین‌های کشاورزی مازندران است.

بحران خشکسالی اکنون در شالیزارهای استان‌های شمالی به حدی نگران‌کننده است که برخی مسئولان معتقدند در صورت ادامه این روند، بیم آن می‌رود اراضی ای که اکنون زیرکشت رفته براثر بی آبی از بین بروند.

به جرات می‌توان گفت این روزها بدترین روزها برای کشاورزان شمالی است. فقط کافی است قوت یکساله خود را در این روزهای بی‌آبی از دست بدهند.

آنها نه تنها از زحمات خود بهره‌ای نخواهند برد، که در تامین هزینه‌های زندگی خود نیز درمانده و مستاصل خواهند شد مسلما در این شرایط مدیریت منابع آب می‌تواند کمک بزرگی به این زحمتکشان خطه شمال باشد ولی آیا نباید این مدیریت از سال‌های گذشته اعمال می‌شد تا شالیکاران شمالی که برنج قوت غالب مردم ایران با دستان پینه بسته آنان به بار می‌نشیند، این گونه نگران و غمگین نباشند وشب‌ها از ترس این که مبادا فردا با صحنه ترک‌خوردگی شالیزارهای خود مواجه شوند، نتوانند سر بربالین بگذارند؟ مسلما اگر امروز به فکر چاره بیفتیم سال آینده با بحران بیشتری روبه رو نخواهیم شد.

سها روحانی - دبیر گروه ایران