برای بعد از توافق حاضریم؟

باتوافق صورت گرفته میان ایران وگروه 1+5 حال که شرایط تحریم ها قرار است به یکباره تغییر کند شاهد یک نوع تاثیرگذاری بیرونی بر اقتصاد کشور خواهیم بود که تکانه های آن می تواند تاثیرات مثبت ویا منفی را بر اقتصاد کشور بگذارد.

صحبت بر این است که اگر تحریم ها برداشته شود شاهد آزاد سازی یکسری از منابع، در خارج از کشور خواهیم بود ولی سوال این است که آیا برای این منابع پیش بینی هایی صورت گرفته است؟ آیا باید سهم صندوق ملی توسعه از این منابع مشخص شود! یا اینکه منابع حاصله قرار است به بخش جاری ریخته شده و کسری بودجه دولت را جبران نماید یا اینکه هزینه پروژه ها نیمه تمام شود؟!

در بخش نفت،گاز و پتروشیمی نیز آنچه از اهمیت ویژه ای پس از توافق برخوردار است این نکته است که از نظر زیر ساخت‌ها، میادین و پروژه های مشترک با عراق و کشورهای خلیج فارس، توسعه پتروشیمی، فولاد، فلزات، حمل نقل و خودرو باید برنامه داشته باشیم تا در عرصه رقابت حرفی برای گفتن داشته باشیم.

ما باید بر روی حمایت از تولید داخلی حرفی برای گفتن داشته باشیم چون بر فرض اینکه قراراست گشایشی در صحنه اقتصاد کشور صورت گیرد،سوال این است که آیا تولید کشور رقابت پذیر شده؟ و اگر قرار است تولید کشور به رقابت با نوع خارجی بپردازد آیا دراین میدان پیروز و سر بلند است، یا دچار مشکل خواهد شد! و به تولید کشور آسیب خواهد رسید؟

اگر نگاهی به بخش خودروسازی کشور داشته باشیم این یقین حاصل می شود که بعد از رفع تحریم ها چنانچه تعرفه های ورود خودروهای خارجی برداشته شود خودروسازی کشور با ورشکستگی روبه رو خواهد شد لذا برای درمان این مشکل باید برنامه میان مدت انتقالی داشته باشیم تا به تدریج بتوانیم حمایت از تولید داخلی را ادامه داده و پس ازبرداشته شدن تعرفه ها آماده تولید رقابت پذیر باشیم.

از آنجایی که کشور تا ابد نمی توانیم با تعرفه های وارداتی 40 تا 50 درصد نمی تواند از خودروسازی خود را محافظت کند لذا صنعتگر ما نیز باید بداند که با تغییرات ایجاد شده شرایطی ایجاد خواهد شد که باید تولیدات از کیفیت بالاتری برخوردار باشد.

اگر به دنبال عضویت در سازمان تجارت جهانی هستیم مهمترین بحث این است که ضمن حمایت از تولید داخلی، تولید را رقابت پذیرکنیم تا بتوانیم در این عرصه تاب بیاوریم.

محمدرضا فولادگر رئیس کمیسیون تولید ملی واجرای سیاستهای اصل 44 قانون اساسی و نماینده اصفهان