بـره‌کشـان ورزشی‌فروش‌ها

از کنار غذاخوری‌ها که رد می‌شوید بوی آش که با بوی نعناع و پیاز داغ آمیخته و عطر دارچین که از روی ظرف‌های حلیم بلند می‌شود به همراه بوی غذاهای ایرانی که از هر خانه‌ای به مشام می‌رسد واقعا اشتهای رهگذران را تحریک می‌کند. زمانی که صدای اذان از مناره مسجد محله بلند می‌شود و گنبد آن زیر نور سبزرنگ شروع به درخشیدن می‌کند شوق و شوری در محله منیریه دیده شده و انگار زندگی به شکلی دیگر اینجا آغاز می‌شود.

محله منیریه یکی از مناطق با قدمت تهران است که نامش را از منیرالسلطنه، مادر کامران میرزا نایب‌السلطنه گرفته است. منطقه‌ای در تهران که در خیابان ولیعصر (عج) قرار دارد و از طرف غرب با محله ابوسعید و از جنوب با محله امیریه و از شرق با چهارراه لشکر و از شمال با خیابان سپه یا امام خمینی(ره) همسایه است.

اگر بتازگی گذرتان به میدان منیریه افتاده باشد، متوجه شده‌اید که اثری از میدان قدیمی باقی نمانده است و این میدان به چهارراهی تبدیل شده که دو طرف خیابان را ایستگاه و وسط میدان را هواکش مترو گرفته است؛ البته به اینها یک حوض بزرگ و مجسمه کودکی که در حال ماهیگیری است با چند مبلمان شهری را هم اضافه کنید. در حقیقت این میدان به گونه‌ای ساماندهی شده که نشانی از گذشته در آن دیده نمی‌شود. گذشته‌ای که نشان می‌دهد این محله در جوار محله امیریه یکی از خوش و آب و هواترین مناطق تهران و محل تفرج مردم عادی بوده بخصوص این‌که اعیان و اشراف در اینجا ساکن بودند و با کالسکه‌هایشان در این خیابان به یکدیگر فخر می‌فروختند. پشت ساخت و سازهای جدید و آپارتمان‌های پر واحد و پاساژ‌های بزرگ اطراف میدان هنوز هم می‌توان نشانی از خانه‌های قدیمی با حیاط‌های بزرگ و حوض‌های آبی پیدا کرد. خانه مینایی یا فرمانفرما ازجمله این خانه‌هاست با نمایی آجری و معماری دوران قاجار هر چند فرسودگی و بی‌توجهی به این خانه سالخورده رمقی برایش نگذاشته است. در اطراف میدان اکثر مغازه‌های قدیمی تغییر کاربری داده و نو نوار شده‌اند و تنها تعداد کمی از آنها باقی مانده است؛ مثل غذاخوری منیریه که قدمتش به نیم قرن می‌رسد یا مغازه کناریش که لوازم ورزشی زورخانه‌ای مثل میل و کباده و لباس مخصوص این ورزش را می‌فروشد.

البته در خیابان معیری، مدرسه قدیمی پسرانه رهنما از بناهای با سابقه این منطقه است که سیاستمداران و ورزشکاران و هنرمندان زیادی را پرورش داده است. نان داغ و کباب داغ مرکزی با چند دهه قدمت مدعی است اولین جایی است که نان داغ و کباب داغ را باب کرده و همچنین ساندویچ شوخ با ساندویچ‌های الویه معروفش از دیگر قدیمی‌های محله هستند.

مغازه‌های اطراف میدان منیریه که قبلا همه چیز می‌فروختند، بعد از انقلاب کم‌کم به بورس لباس و لوازم ورزشی تبدیل شدند. حتی مغازه‌دار‌های با سابقه هم نمی‌دانند میدان منیریه چرا و چگونه به راسته فروش لوازم ورزشی تبدیل شد. ورزشکاران و تمام کسانی که با این حرفه آشنا هستند برای تهیه ابزار مورد نیاز ورزش خود گذرشان به این منطقه افتاده است. هر لوازم ورزشی که بخواهید در اینجا یافت می‌شود؛ از چوب اسکی‌های گرانقیمت گرفته تا تردمیل یا دوچرخه ثابت که حالا مدت‌هاست استفاده از آنها مد شده و به خانه‌ها راه یافته ‌است.

مغازه‌های رنگارنگی از لباس‌ها و کفش‌ها و ساک‌های ورزشی که در تنوع و کیفیت نیازهای شما را برای خرید برطرف می‌کنند. اهل هر ورزشی که باشید اینجا برای شما مناسب‌ترین محل برای خرید لوازم ورزشی است. توپ‌های فوتبال و بسکتبال و والیبال و تنیس که از سقف مغازه‌ها آویزان شده‌اند. میز بیلیارد، انواع دستگاه‌های بدنسازی و انواع راکت‌ها حتی تفنگ‌های ساچمه‌ای، دارت، تیروکمان و وسایل کوهنوردی هم اینجا موجود است.

فرقی نمی‌کند با یک وسیله چند میلیونی یا با یک وسیله ارزانقیمت ورزش کنید. همه راضی برخواهید گشت چون مغازه‌های به هم چسبیده این راسته در قیمت رقابت تنگاتنگی دارند. البته اگر بجز قیمت، مارک و برند هم برایتان مهم باشد باید گفت تابلوی انواع برند‌های داخلی و خارجی معروف مثل دایی، آدیداس، پوما، ماربن و اکو بر سر در خیلی از پاساژها و مغازه‌ها خودنمایی می‌کند. خیلی از ورزشکاران بزرگ هم هستند که اینجا فروشگاه لوازم ورزشی دارند و حتی بعضی از آنها برندی را با نام خودشان به ثبت رسانده‌اند. اگر اهل ورزش باشید از اینجا دست خالی برنخواهید گشت.

اما برای رفتن به میدان منیریه بهترین راه این است که خود را به خیابان ولیعصر برسانید و با اتوبوس‌هایی که در این مسیر تردد می‌کنند خود را به این میدان برسانید. مترو هم که بتازگی راه‌اندازی شده در رسیدن شما به این میدان کمک می‌کند. فقط یادتان باشد خیابان ولیعصر تا میدان راه‌آهن یکطرفه به سمت شمال است.

اکرم بیگی / چمدان (ضمیمه آخر هفته روزنامه جام جم)