تکرار یک درس برای تحریم‌کنندگان

با این وجود، صنعت نفت ایران در سال 1329 به‌رغم تمام فشارهایی که از خارج برای جلوگیری از این موضوع وارد می‌شد، ملی شد. اما شکست این تحریم در جلوگیری از ملی شدن صنعت نفت نتوانست تجربه‌ای برای کنار گذاشتن این ابزار توسط تحریم‌کنندگان شود. به نحوی که در طول سال‌های پس از انقلاب بارها از ابزار تحریم برای مقابله با مردم و کشور ایران استفاده شدواخیرا برای دیگر کشورهای غیر همسو با غرب نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد.

اساسا دولت‌های غربی در عمل نشان داده‌اند که هر گاه نتوانند به طور عملیاتی در عرصه‌های مختلف سیاسی، اقتصادی یا اجتماعی یک کشور تاثیر دلخواهشان را بگذارند، بدون هیچ‌گونه تعارفی دست به کار شده و تحریم‌هایی را علیه آن کشور به منظور تحت فشار قرار دادن آن کشور و پیاده‌سازی اهدافشان اعمال می‌کنند.

وقوع این اتفاق در مورد کشورمان به گونه‌ای بود که بسیاری آن را بزرگ‌ترین تحریم تاریخ بشریت نامیده و از آن با عنوان سخت‌ترین تحریم‌های وضع‌شده علیه یک کشور یاد می‌کنند؛ تحریم‌هایی که بیش از یک دهه بر اقتصاد ایران تحمیل شد و نه‌تنها فشارهای زیادی را از این محل متوجه مردم ایران کرد که نقض‌کنندگان تحریم را نیز با شدیدترین تنبیه‌ها ومحرومیت از امتیازات اقتصادی ایران مواجه کرد.

با این وجود، قرائت بیانیه مشترک 23 تیر 1394 را می‌توان آغازی بر پایان یک تحریم تاریخی و اثبات عدم کارایی این ابزار درخصوص یک کشور نامید. چه این‌که بسیاری از کشورهای سردمدار این جریان تصور می‌کردند با اعمال سیاست‌های محدودکننده می‌توانند چرخشی قابل توجه در مواضع ایران ایجاد کنند.

این بار اما بعد از آن‌که تحریم‌کنندگان از تمام ابزار موجود برای پیشبرد اهدافشان استفاده کردند در نهایت ناچار پای میز توافق با ایران نشستند و انتظار می‌رود پرونده تحریم‌های اقتصادی نه تنها برای ایران بلکه برای کل دنیا بسته شود و احتمالا مذاکره جای آن را بگیرد.

محمد رضایی

جام‌جم