نقش‌ خانواده ‌در بزهکاری‌ کودکان

برای تولید یک کودک و نوجوان بزهکار باید حلقه‌های معیوبی دست به دست هم بدهند، از جامعه‌ای که پرهرج و مرج و بی‌رحم است، ‌شرایط اقتصادی‌ای که به کام نیست و وضعیت فرهنگی که می‌لنگد. اما بجز این عوامل، انگشت اتهام بیشتر از هر عامل دیگر به سمت خانواده است، چون اولین نهادی است که کودک پا به آن می‌گذارد و خوب و بد را در آن می‌آموزد. با این حال چون خانواده‌های زیادی در جهان هستند که به وظایف خود در قبال کودکان عمل نمی‌کنند، پژوهشگران به این نتیجه رسیده‌اند اگر کودکی بزهکار از گوشه‌ای از جهان سربر‌می‌آورد مقصر اصلی را باید خانواده دانست.

پژوهشگران معتقدند نوجوانانی که رابطه نزدیکی با والدینشان دارند کمتر مستعد بزهکاری هستند و هرچه این ارتباط کمرنگ‌تر شود بزهکاری افزایش می یابد. در کشورمان نیز تاکنون تحقیقاتی با موضوع بزهکاری نوجوانان انجام شده که در یکی از آنها که در استانی کوچک در غرب کشور انجام شده، معلوم شد بین فراوانی بزه و تحصیلات بزهکاران کم‌سن و سال رابطه معکوسی وجود دارد به طوری که هرچه سطح تحصیلات آنها افزایش یابد، میزان ارتکاب بزه آنها کمتر می‌شود.‌همچنین معلوم شد نوجوانان بزهکار دارای خانواده پرجمعیت، بیشتر از نوجوانان بزهکار با خانواده کم ‌جمعیت مرتکب اعمال ضد‌ اجتماعی می‌شوند‌. این دو یافته بخوبی نشان می‌دهد خانواده‌هایی که بزهکار تحویل اجتماع می‌دهند، دچار نوعی اختلال و اشکال هستند.

مریم خباز

جامعه