چرا باید از سازنده سریال پایتخت (۴) تشکر کرد؟

خانواده از او می خواهد از موقعیت خود در شورا استفاده کند و کار غیر قانونی انجام دهد اما او قبول نمی کند همسرش او را تهدید می کند که دیگر حق ندارد به شورا برود او از نظر روحی و روانی تحت فشار قرار می گیرد اما حاضر نمی شود خلاف وجدان کاریش عمل کند او سوگند تعهد خورده است در تقابل با خانواده قرار می گیرد اما سوگند خود را نمی شکند. این فقط یک گوشه از مشکلاتی است که بانوان عضو شورا با آن روبرو هستند که از دید لنز دوربین سریال پایتخت به تصویر کشیده شده است اما این همه ماجرا نیست.

بانویی مسائل و مشکلات جامعه اش را می بیند او به واسطه زن بودن و داشتن قلب مهربان و روح لطیف بیشتر تحت تاثیر مسائل پیرامون خود قرار می گیرد . مگر می شود فقر و محرومیت را دید و بی تفاوت بود. مگر می شود تبعیض را دید و بی تفات بود.

مگر می شود چشمها و دستهای نیازمند را دید و بی تفاوت بود پس انگیزه ی قوی او را برای کاندیدا شدن در انتخاباتات شوراهای شهر و روستا می کشاند اما فرهنگ های غلط و دیدگاههای نادرست مانع هستند. دست و پا گیر هستند و راه را سخت و ناهموار می کند.

در یک شرایط مساوی در رقابت بین یک کاندیدای خانم با یک کاندیدای آقا،خانم باید چندین برابر تلاش کند و سختی بکشد چرا که او اول باید با فرهنگهای غلط مبارزه کند و هر چه قدر محیط کوچکتر باشد سختی کار بیشتر است اما او با انگیزه ی تمام مبارزه می کند و در اکثر موارد هم پیروز می شود و چه بسا در این ماراتن سیاسی حائز رتبه اول نیز می شود اما تازه این اول راه است.

همکار شدن با برخی مردانی که نمی توانند حضور موفق بانوان را تحمل کنند خود مشکلی دیگر است از سوی دیگر دیدن مشکلات مردم و حل آن تلاش زیادی را می طلبد و چه بسا همین مسئله خود، برای فرد شورا مشکل آفرین می شود. او برای مردم وارد شورا شده است پس مجبور می شود گاهی صدایش را بلند تر کند اما گوش بعضی ها نمی تواند این صدای بلند را تحمل کند.

سرزنش ها شروع می شود. می گویند دیوار خانمها کوتاهتر است پس آهسته صحبت کن، بلند حرف نزن، آسته برو آسته بیا تا گاوه شاخت نزنه البته اینها حرفهای تازه ای نیست از وقتی یادمان می آید از زمان بچگی این حرفها را شنیده ایم و این یعنی اینکه فرهنگهای غلط را هنوز تا به امروز حفظ کرده ایم. انگار ما به فرهنگ غلط عادت کرده ایم.

عادت کرده ایم بزنیم توی ذوق. عادت کرده ایم دلسرد کنیم. عادت کرده ایم انگیزه ها را از بین ببریم. عادت کرده ایم که استعدادها را بکشیم. عادت کرده ایم که خود خواه و تنگ نظر باشیم مخصوصا اگر نماینده مجلسی با عضو شورایی ساز مخالف بزند عرصه تنگتر نیز خواهد شد نماینده قدرت دارد و اعمال نفوذ می کند اما نه برای رشد و اعتلای توانایی بانوان بلکه برای نابود کردن این تواناییها.

و اینها مسائلی است که باید قلم ها آن را بنویسند و دوربین ها آن را به تصویر بکشند تا فرهنگ درست شود تا شاید خودخواهی ها از بین برود.

ریشه اکثر مشکلات ما در فرهنگ ماست اگر فرهنگ درست شود مشکلات نیز حل می شود و این کار فرهنگسازان است، کار اندیشمندان، کار هنرمندان و کار هر کسی که می تواند قدمی برای زدودن و از بین بردن عادت های غلط بردارد و کار آقای سیروس مقدم زیبا بود، انسانی بود، فرهنگ آفرینی بود، ارزش آفرینی بود، ارزشمند بود و قابل تحسین اما این فقط کافی نیست.

اگر بانوان عضو شورا صدای بلندی دارند به عشق این مردم است به عشق ایران، آیا مگر نه همه برای یک هدف مشترک می دویم برای آبادانی هر چه بهتر و بیشتر کشورمان، ما مذاکرات هسته ای را داشتیم آنجا نیز صدایمان بلند بود و این صدای بلند صدای غیرت، غرور و قدرت ملی بود قدرت زنان و مردان ایرانی.

اوایل فروردین ماه امسال برای ریاست محترم جمهور نامه ای نوشتم و عرض کردم مردم برای پیروزی در مذاکرات هسته ای دعا می کنند انشاءالله که پیروز می شویم اما حتی اگر به آن نتیجه مطلوب هم نرسیم باز هم پیروزیم چرا که این قدم و این حرکت برای مردم بوده است.

پس فرقی نمی کند در وین پای میز مذاکرات هسته ای نشسته باشی یا در دفتر شورای روستایی پای میز سازماندهی آب مزارع کشاورزان باشی تا از برکت آب و خاک سفره هیچ کشاورزی بی نان نماند همه برای ایران است.

هر قدمی توسط هر کسی که برای کشور برداشته شود مرد باشد یا زن، پیر باشد یا جوان، ارزشمند است و مقدس، بانوان شوراهای شهر و روستا با انگیزه بالا این قدم را بر می دارند پس چه بهتر به جای سرکوب این انگیزه ها، راه را برای آنها هموار کنیم اجازه بدهیم بیایند کشور به اندیشه و تدبیر بالای آنها نیازمند است.

سهم هنرمندان در برداشتن این قدم بیشتر است هنرمندان فرهنگ آفرین هستند قدم آنها می تواند خدمتی بزرگ به جامعه بشریت باشد باید و نبایدها ، درست و نادرست ها با ابزارهای هنری به خوبی نشان داده می شود آموزش داده می شود و این ابزارها بسیار تاثیرگذار هستند سریال تلویزیونی پایتخت قدم خوبی بود اما این فقط کافی نیست.

تولید فیلم هایی که بتواند چالش، مسائل و مشکلاتی را که بانوان با آن روبرو هستند به تصویر بکشد چه قبل از دوره شورایی و زمان تبلیغات و چه در دوره شورایی، بی شک می تواند در حل بسیاری از این معضلات موثر باشد و برای آنهایی که قصد دارند در آینده وارد انتخابات شورا شوند راه را هموار کند و در این میان بانوان عضو شورا که اهل قلم هستند و مسائل را خود تجربه می کنند می توانند بهترین انعکاس دهندگان این مسائل باشند قلم آنها بهترین وسیله برای مبارزه با جهل و عادت های غلط موجود در این زمینه است.

اینجانب خود مجموعه داستانی را در دست نگارش دارم که سعی کرده ام در آن مسائل گفته شده را به تصویر بکشم شاید در آینده بعضی مخاطبان کتاب فکر کنند که مسائل گفته شده ممکن است ساخته ذهن نویسنده باشد اما هیچ کدام آن ساختگی نیست و همه برگرفته از واقعیات و تجربیات شخصی خودم می باشد که آن را به جامعه بانوان تقدیم خواهم کرد و امیدوارم این کتاب بتواند در هموار کردن مسیرهای رشد و تعالی زنان توانمند کشورمان مخصوصا زنان و دختران مناطق محروم سهمی داشته باشد.

اینجانب بر خود وظیفه دیدم از عوامل و زحمت کشان سریال پایتخت مخصوصا از نویسنده و کارگردان متبحر و متعهد و بازیگر توانمند نقش هما که به زیبایی هر چه تمام این نقش را به تصویر کشیده بود تقدیر و تشکر نمایم جا دارد نمایندگان ما در شورای عالی استانها به پاس ارج نهادن بر این اثر ارزشمند که لطفی بود بر جامعه شورایی کشور، مراسم تجلیل و قدردانی به عمل آورند باشد که روزی شاهد حضور هر چه بیشتر بانوان در دفاتر شوراهای شهر و روستای سراسر کشور باشیم.

شهلا نصیری مقدم - عضو شورای اسلامی شهر لاهرود شهرستان مشگین شهر