شب‌های پرستاره موسیقی نواحی

جشنی که متولیان فرهنگی، داعیه‌دار آن نبودند. جشنی که می‌خواست موسیقی مناطق مختلف ایران را به من و تو معرفی کند.

جشنواره موسیقی نواحی «آینه‌دار»، در نخستین دوره خود به جنوب شرق ایران و سپس به جنوب ایران پرداخت. این‌بار آینه‌داران از تربت‌جام، سراوان و ایرانشهر به تهران و مجموعه فرهنگی برج آزادی تهران آمده بودند تا نوای سازشان را به گوش من و تو برسانند.

علی مغازه‌ای، دبیر اجرایی «شب‌های موسیقی نواحی ایران»، در مراسم افتتاحیه این مراسم، با اشاره به این‌که حرکتی که در راه استمرار موسیقی مقامی نواحی ایران آغاز شده، می‌تواند به حفظ میراث بزرگان این موسیقی بینجامد گفت: اطلاق نام «آینه‌دار» به نوازندگان موسیقی بومی نیز جهت ادای احترام به این بزرگان است که موسیقی مقامی را در گنجینه سینه‌هایشان نسل به نسل حفظ کرده‌اند.

او در این مراسم از آینه‌دارانی چون ذوالفقار عسگریان، خلیفه غلام مارگیری و نورمحمد دُرپور گفت. بزرگانی که امروز چهره در نقاب خاک کشیده‌اند و تعداد انگشت‌شماری از کارهاشان به یادگار باقی مانده است.

مغازه‌ای از ادامه رایزنی‌های انجام شده برای تشکیل یک صندوق حمایتی خبرداد و تاکید کرد: پس از بحث و تبادل نظرهای فراوان با محمدرضا درویشی و احسان رسول‌اف بر آن شده‌ایم تا یک صندوق حمایتی برای صیانت از موسیقی نواحی ایران تشکیل دهیم.

به گفته علی مغازه‌ای، صندوق حمایت از هنرمندان موسیقی نواحی می‌تواند اتفاق خوبی برای موسیقی مقامی ایران باشد.

ضمن این‌که تشکیل این صندوق، مشوقی برای جوانان هنرمند موسیقی نواحی ایران است و امیدوارم با در نظر گرفتن مقرری مناسب، این شوق در جوانان بیشتر شود و بتوانند برای تداوم راه آیینه‌داران تلاش کنند.

جوانان انگیزه دارند، اما امیدشان کم است. این حرکت به عزمی جدی نیاز دارد که به همت دلسوزان موسیقی مقامی می‌توان به اتفاقات خوبی در دوره‌های بعدی جشنواره امیدوار بود.

اجرای موسیقی منطقه تربت جام با هنرمندی محسن عسگریان فرزند زنده‌‌یاد ذوالفقار عسگریان با همراهی استاد عبدالله امینی از دیگر بخش‌هایی بود که در شب‌های موسیقی نواحی به اجرا درآمد که حاضران را تحت تاثیر قرار داد.

برگزاری جشنواره آینه‌دار و شب‌های موسیقی نواحی ایران، نویدبخش فرارسیدن روزهای خوش برای این‌گونه موسیقی است که با همه ظرفیت‌هایش مهجور مانده.

این دو برنامه، فرصتی بود تا با کرد، ترک، لر، فارس، بوشهری و خراسانی همراه شوی؛ موسیقی‌شان را بشنوی و سوار بر بال موسیقی به شهرهای مختلف ایران سفر کنی. نمی‌دانم به بهانه این شب‌ها چند نفر مسحور تنبور علی‌اکبر مرادی شدند و با نوای دوتار و قیچک به سرزمین رویایی خیال سفر کرده‌اند؟

نمی‌دانم حالا عاشیق حسن اسکندری را که می‌شناسد و چه کسی پای درد دل علی‌اکبر شکارچی نشسته است؟ چه کسی به خراسان سفر می‌کند تا عثمان خوافی برایش بنوازد یا به بمپور می‌رود تا شیرمحمد اسپندار، دونی برگوشه لبانش بگذارد و دونلی بنوازد؟

کدام تورگردان و راهنمای گردشگری، سیدمحمد ایری در بندر ترکمن را می‌شناسد و مسافرانش را برای دیدن ذکر خنجر به آنجا می‌برد اما پرداختن به موسیقی نواحی به هر بهانه‌ای خوب است.

قاب کوچک