خوب یا بد؟ اگر صرفا نتیجه ملاک ارزیابی باشد باید گفت سومی در آسیا آن هم در رقابتهایی که فقط سه تیم با ترکیب کامل در آن حضور داشتند نتیجه خوبی محسوب نمیشود. وقتی دنیا وزنهبرداری ایران را به عنوان یک قدرت همیشگی میشناسد، این انتظار منطقی است که در رقابتهایی چون قهرمانی آسیا تیمی کم نام و نشان مثل تایلند بالاتر از ایران روی سکوی نایب قهرمانی نایستد.
با این حال به صرف نتیجه نمیتوان در مورد عملکرد یک تیم قضاوت کرد. آن طور که از صحبتهای مسئولان فدراسیون وزنهبرداری برمیآید اعزام تیمی که به قول حسین توکلی، حتی تیم دوم ایران هم نبود، به رقابتهای قهرمانی آسیا با هدفی غیر از کسب مدال و ایستادن روی سکو صورت گرفت. این تیم رفته بود تا برخی نفرات فرصت تجربهاندوزی پیدا کنند و در یک میدان بینالمللی محک بخورند. توکلی، سرمربی ملی وزنهبرداری در ارزیابی خود از عملکرد تیمی که در رقابتهای قهرمانی آسیا حضور پیدا کرد به جامجم گفت: خیلیها میپرسند چرا قهرمان نشدیم. واقعیت این است که ما از اول هم به دنبال قهرمانی در آسیا نبودیم و اهداف بزرگی برای خودمان ترسیم کرده بودیم. شما اگر به ردهبندی امتیازی رقابتهای قهرمانی آسیا نگاه کنید، میبینید فاصله ما با تایلندیها فقط 15 امتیاز بود. این یعنی اگر ما یکی از نفرات تیم اصلی را با خود به تایلند میبردیم براحتی میتوانستیم با جام قهرمانی برگردیم؛ اما برای این عنوان باید فرصت حضور در رقابتهای قهرمانی آسیا را از یکی از جوانان آیندهدار تیم میگرفتیم. من فکر میکنم پشتوانه سازی در شرایط کنونی، اولویتی بالاتر از کسب سکوی قهرمانی در آسیا محسوب میشود.
عسکری و هاشمی با مهار 4 وزنه از 6 وزنه انتخابی، عملکردی بهتر از دیگر ملیپوشان داشتند. مولایی و جابر بهروزی 3 وزنه را در مجموع دو حرکت بالای سربردند؛ اما این آمار برای 4وزنهبردار دیگر فقط 2 وزنه از 6 وزنه بود |
توکلی با اشاره به نفراتی چون امیر حقوقی، علی میری و علی هاشمی ـ که برای نخستین بار حضور در ترکیب تیم ملی بزرگسالان را تجربه میکردند ـ ادامه داد: رقابتهای قهرمانی آسیا تنها فرصتی بود که این نفرات در یک میدان بینالمللی محک بخورند و برای مسابقات مهم بعدی آماده شوند. برنامهریزی ما برای رقابتهای المپیک و بازیهای آسیایی 2018 است و اگر بخواهیم در این میادین افتخارآفرین باشیم باید به جوانها فرصت بدهیم تا خودشان را به اثبات برسانند. این همان اولویت اصلی ما برای حضور در رقابتهای قهرمانی آسیا بود. خوشبختانه اولویت فدراسیون هم همین است و این موضوع باعث میشود کادر فنی با آرامش بیشتری برنامههای خود را پیش ببرد.
وزنههایی که افتاد
شاید یکی از نقاط منفی عملکرد تیم ملی وزنهبرداری در رقابتهای قهرمانی آسیا، تعداد زیاد وزنههایی بود که از دست ملیپوشان افتاد. با توجه به این که هر وزنهبردار در هر مسابقه شش بار (سه بار در یکضرب و سه بار در دوضرب) فرصت ایستادن پشت وزنههای انتخابی را دارد، کادر فنی تیم ملی در مجموع 48 بار برای هشت وزنهبردار خود وزنه انتخاب کرد، اما از این تعداد فقط 22 وزنه مهار و با سه چراغ سفید داوران همراه شد. از دست رفتن 26 وزنه، یعنی بالغ بر 54 درصد وزنههای انتخابی که مهار هر کدام از آنها میتوانست به ارتقای رتبه تیمی کشورمان در ردهبندی امتیازی و مدالی کمک کند.
مجید عسکری و علی هاشمی با مهار چهار وزنه از شش وزنه انتخابی، عملکردی بهتر از دیگر ملیپوشان داشتند. بهادر مولایی و جابر بهروزی هم سه وزنه را در مجموع دو حرکت بالای سر بردند؛ اما این آمار برای چهار وزنهبردار دیگر (سجاد بهروزی، علی میری، امیر حقوقی و مصطفی رجایی) فقط دو وزنه از شش وزنه بود. محسن بیرانوند، مربی تیم ملی وزنهبرداری کشورمان در پاسخ به این پرسش که چرا تعداد وزنههای از دست رفته در این مسابقات زیاد بود، گفت: انتخاب وزنه به تفکرات سرمربی تیم برمیگردد.
ما در این مسابقات به دنبال این بودیم که ورزشکاران را با قرار دادن در کورس رقابت تحت فشار بگذاریم. در مسابقات، همه انتخاب وزنهها برای این بود که وزنهبرداران شانس خود را برای کسب مدال امتحان کنند. البته وزنههای انتخابی هم وزنههای عجیب و غریبی نبود که مهار آنها خارج از توان ملیپوشان باشد. اینها همان وزنههایی بود که ملیپوشان بارها در تمرینات موفق به مهار آنها شده بودند، اما در شرایط مسابقه متاسفانه بسیاری از این وزنهها از دست رفت. البته این گونه انتخاب به شرایط و سطح مسابقات هم بستگی دارد. شما مطمئن باشید در رقابتهای جهانی، تاکتیک انتخاب وزنهها هم تغییر خواهد کرد و کادر فنی برای تک تک حرکتها با برنامه پیش میروند.
بیرانوند درباره عنوان سومی تیم ملی در رقابتهای قهرمانی آسیا هم گفت: شاید خیلیها بگویند چرا تیم ملی ایران باید پایینتر از تایلند در مکان سوم آسیا بایستد، اما سوال من این است آیا همین تیم ملی تایلند دو ماه دیگر در رقابتهای قهرمانی جهان میتواند جزو 20 تیم برتر باشد؟ مسلما آنجا همه نگاهها به تیم ملی ایران است. پس نباید اولویتها را فراموش کرد. اولویت ما رقابتهای جهانی آمریکاست و به همین منظور شش نفر از تیم اصلی را در تهران نگه داشتیم تا هم مشتمان برای حریفان باز نشود و هم با آرامش بیشتر برای حضوری قدرتمند در رقابتهای جهانی حرکت کنیم.
عملکرد تیم ملی وزنهبرداری در یک نگاه
مجید عسکری ـ دسته 62: یکضرب 130 (نقره)، دوضرب 166 (برنز)، مجموع 296 کیلوگرم (برنز)
جابر بهروزی ـ دسته 69: یکضرب 145 (ششم)، دوضرب 166 (هشتم)، مجموع 311 کیلوگرم (هفتم)
سجاد بهروزی ـ دسته 69: یکضرب 133 (هشتم)، دوضرب 160 (نهم)، مجموع 193 کیلوگرم (نهم)
علی میری ـ دسته 77: یکضرب 152 (ششم)، دوضرب 178 (هشتم)، مجموع 330 کیلوگرم (هفتم)
امیر حقوقی ـ دسته 85: یکضرب 155 (هفتم)، دوضرب 185 (هشتم)، مجموع 340 کیلوگرم (هفتم)
علی هاشمی ـ دسته 94: یکضرب 168 (طلا)، دوضرب 208 (چهارم)، مجموع 376 کیلوگرم (برنز)
مصطفی رجایی ـ دسته 94: یکضرب 155 (ششم)، دوضرب 191 (ششم)، مجموع 346 کیلوگرم (ششم)
بهادر مولایی ـ دسته 105+: یکضرب 178 (برنز)، دوضرب 236 (نقره)، مجموع 414 کیلوگرم (نقره)
رضا پورعالی
ورزش
دانشیار حقوق بینالملل دانشگاه تهران در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد
یک پژوهشگر روابط بینالملل در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح کرد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
یک کارشناس روابط بینالملل در گفتگو با جامجمآنلاین مطرح کرد