این موفقیت متعلق به همه مردم عراق است

ما هر روز برای زنده بودن مبارزه می‌کردیم، اما به دنبال راهی برای خوش گذراندن هم بودیم. من و دوستانم برای این که حواس‌مان را از اتفاقات دور و بر پرت کنیم، فوتبال بازی می‌کردیم یا تا وقتی بمباران اجازه می‌داد، بازی‌های تیم‌های بزرگ را تماشا می‌کردیم. فوتبال تنها وسیله سرگرمی ما بود.

فوتبال در خانواده‌ات چقدر مهم بود؟

در خانواده‌ای با هفت فرزند، فوتبال همیشه نقش مهمی داشت. پدرم در یکی از تیم‌های بغداد بازی می‌کرد. عمویم، علی کاظم نیز در دهه 1980 برای تیم ملی عراق بازی کرده بود. در نوجوانی طرفدار روبرتو کارلوس ـ که پای چپ بسیار قدرتمندی داشت ـ بودم.

فوتبال حرفه‌ای را از کجا آغاز کردی؟

ابتدا در مدرسه فوتبال عمو بابا بازی می‌کردم و سپس به القوا و الجویه رفتم تا این که در سال 2010 به تیم جوانان اف سی بغداد راه پیدا کردم. زمان زیادی طول کشید تا اولین بازی‌ام را برای تیم اصلی باشگاه انجام بدهم. سال 2012 بود که در دیدار دوستانه مقابل بحرین، اولین بازی ملی‌ام را انجام دادم. پیش از این که 18 ساله بشوم، پیراهن سبز و سفید تیم ملی کشورم را پوشیدم. واقعا احساسی وصف‌ نشدنی بود.

انتقالت به اروپا چگونه صورت گرفت؟

نقطه عطف دوران حرفه‌ای من، رقابت‌های قـــهرمانی زیر 20 ساله‌های جهان در ترکیه در سال 2013 بود؛ رقابت‌هایی که ما در آن چهارم شدیم. بازیکن‌یاب‌ها من را آنجا دیدند و بلافاصلـه به جایکور ریزسپور در سوپرلیگ ترکیه بردند.

دو سال حضورت در فوتبال ترکیه چطور بود؟

اولین فصل حضورم در ترکیه از جنبه شخصی، فوق‌العاده و بسیار موفق بود؛ اما در دومین فصل، کمی با مربی اختلاف نظر پیدا کردم. با وجود این، آنها که بازی من را دوست داشتند، اهمیتی به این موضوع ندادند و به هر حال من را می‌خواستند.

منظورت مسئولان باشگاه اودینزه است؟

بله، از این که باشگاهی در چنین اندازه‌ای به خرید من علاقه‌مند است، تعجب کردم؛ اما بعد متوجه شدم با فلسفه این باشگاه همخوانی دارم. آنها رکورددار پیدا کردن بازیکن از سراسر دنیا و فروختن آن به باشگاه‌های بزرگ هستند و امیدوارم این اتفاق برای من هم رخ بدهد.

اولین احساست از حضور در شهر اودینزه و باشگاه جدیدت چه بود؟

با وجود مشکلات قابل درک زبانی کاملا احساس می‌کنم در خانه هستم و دوست دارم خانواده‌ام را هم خیلی زود به اینجا بیاورم. خیلی زود با همه صمیمی شدم و این مسأله که بازیکنانی از سراسر دنیا در اودینزه هستند، جا افتادن در تیم را بسیار آسان‌تر کرده است. من به‌طور ویژه با مهاجم فرانسوی تیم، سیریل تیریو و هافبک پرتغالی، برونو فرناندز صمیمی شده‌ام.

اولین بازی‌ات در سری A و رقابت‌های لیگ اروپا چطور بود؟

با توجه به این که در اولین بازی در سری A توانستیم مدافع عنوان قهرمانی، یوونتوس را شکست بدهیم، واقعا نمی‌توانستم شروع بهتری را تصور کنم. قبل از بازی کاملا روی وظایفم تمرکز داشتم. تنها در این صورت است که می‌توانم خودم را در این سطح حفظ کنم. دوست دارم این موفقیت را با همه هموطنانم که منتظر اولین بازی من در سری A بودند، تقسیم کنم.

حتما دفعه بعد که به عراق و بغداد بروی، با استقبال خوبی مواجه می‌شوی؟

برادران، خواهران و دوستانم بارها به من گفته‌اند بی‌صبرانه منتظر بازگشت من هستند و من هم منتظرم به خانه بروم و خودم آن فضا را تجربه کنم. می‌دانم برای کشورم به نوعی یک سفیر هستم و در عین حال، یک الگو برای بازیکنان جوان. این یک افتخار بزرگ است و به خاطر آن احساس غرور می‌کنم.

هواداران فوتبال در عراق اکنون منتظر هستند تیم ملی کشورشان به رقابت‌های جام‌جهانی 2018 روسیه برسد.

بعد از کسب عنوان چهارم رقابت‌های اخیر جام ملت‌های آسیا، ما اکنون به دنبال رسیدن به جام‌جهانی هستیم و من مطمئنم به این هدف می‌رسیم. آخرین بار که عراق به رقابت‌های جام جهانی رسید، سال 1986 بود؛ بنابراین وقتش رسیده ما بار دیگر در این رقابت‌ها حضور داشته باشیم. ما این را به هموطنانمان بدهکاریم؛ مردمی که سال‌هاست تنها با جنگ و خشونت دست و پنجه نرم می‌کنند.

با وجود این که هنوز 22 ساله هم نشدی، اما تجربه زیادی داری. آیا هدف ویژه‌ای در فوتبال داری که به دنبال آن باشی؟

از بازی کردن برای باشگاهی مانند اودینزه بسیار لذت می‌برم، اما هدفم بازی کردن برای یکی از باشگاه‌های بزرگ اروپا و بردن جام است. امیدوارم در طول دوران حرفه‌ای به موفقیت برسم و مطمئنم این یک موفقیت بزرگ برای کشورم و بازیکنان جوانی است که می‌خواهند راه من را ادامه بدهند.

منبع: FIFA weekly

مترجم: بهنام جعفرزاده

جام‌جم