خوشا به حالت... ای روستایی!

روستاهایی که به دلیل نکته منحصربه‌فردکننده خود می‌توانند به عنوان یک شگفتی یا محل عجیب مورد بازدید گردشگران قرار گیرند و در فهرست اماکن توریستی باشند، کما این‌که برخی از این روستاها چنین ویژگی را دارند.

اولین روستایی که می‌خواهیم از آن یاد کنیم روستایی در دل کوهستان‌ در مرکز چین است. نکته منحصر در مورد این روستا این است که همه ساکنان آن کنگ‌فو یا هنرهای رزمی بلدند و می‌توانند با ابزارهای مختلفی استفاده می‌کنند؛ مرگ را جلوی چشمان دشمنان بیاورند.

این مردم یکی از اقلیت‌های قومی چین هستند و در مورد این‌که چرا همه آنها کونگ‌فو یاد گرفته‌اند دو روایت وجود دارد:

روایت اول این‌که معمولا حیوانات وحشی به این روستا حمله کرده و باعث خسارت به دام و کشاورزی می‌شدند و کونگ‌فو و هنرهای رزمی راهی بوده برای مقابله با این حیوانات و نقل دوم این‌که همسایه‌های این منطقه هرازگاهی به آنجا هجوم می‌بردند و مردم این فن را برای دفاع از خود یاد گرفتند.

دومین روستای مدنظر ما خیس‌ترین نقطه جهان است. منظور از خیس‌ترین یا مرطوب‌ترین نقطه جهان، جایی است که بیشترین میزان بارندگی در یک سال را دارد و آنجا جایی نیست جز روستایی در هند.

این روستا در سال میلی‌متر بارندگی دارد که برابر انزلی، پرباران‌ترین شهر ایران است. مردم این روستا تلاش کرده‌اند خود را با شرایط آنجا وفق دهند و از این‌روست که مثلا چتر‌هایی از جنس بامبو دارند که همیشه با خود حمل می‌کنند.

البته باران فراوان باعث ایجاد زیبایی‌های مختلفی در این روستا هم شده است. مثل پل‌های طبیعی که از گیاه درست شده‌اند و مردم برای رفت و آمد هم از آنها استفاده می‌کنند.

سومین روستایی که در این گزارش به آن خواهیم پرداخت در نپال قرار دارد. ویژگی منحصربه‌فرد این روستا این است که همه اهالی آن یک کلیه دارند.

این یک ویژگی طبیعی نیست بلکه به خاطر فقر شدیدی که در میان مردمان این روستا قرار دارد آنها مجبور شده‌اند که کلیه خود را به قاچاقچیان بدن انسان بفروشند.

گفته شده برخی از اوقات یک کلیه به قیمت ناچیز 2 هزار دلار فروخته شده و در یک مورد این پول، خرج ساخت خانه‌ای شده که در زلزله اخیر نپال از بین رفته است.

موضوع عجیب‌تر این است که در هنگامی خبری از پول و خرید و فروش هم نیست، بلکه قاچاقچیان به زور اعضای بدن مردم را تجارت می‌کنند.

چهارمین روستایی که در اینجا از آن یاد می‌کنیم؛ روستایی در آلمان است که همه 152 نفری که در آن زندگی می‌کنند آلزایمر یا دیگر بیماری‌های مربوط به حافظه دارند.

همه چیز در این روستا به شکل طبیعی خود جریان دارد الا سیستم پیشرفته حفاظتی که به‌وسیله دوربین‌های متعدد ساکنان این روستا را کنترل می‌کند تا آنها به خود و یکدیگر آسیبی وارد نکنند.

پنجمین روستای ما، روستایی در ایتالیا و در 130 کیلومتری شهر مشهور میلان در این کشور است. موضوعی که در مورد این روستا منحصربه‌فرد است این است که یک مهندس توانسته خورشیدی برای این روستا بسازد.

ماجرا این است که این روستا به خاطر موقعیت جغرافیایی خاص خود در سایه کوهستان‌ها قرار گرفته و تقریبا در دو ماه سال اصلا خورشید نداشت.

تا این‌که یک مهندس با صرف هزینه... یورویی توانسته آینه‌ای به مساحت مترمربع بسازد که به مدت 6 ساعت در روز حدود 300 مترمربع از مساحت این روستا در حدود میدان مرکزی را روشن و کمی گرم نگه دارد.

نکته جالب‌تر در مورد این آینه این است که قابلیت تنظیم خودکار کامپیوتری با جهت مختلف خورشید را دارد.

ششمین روستای مدنظر ما روستای شانی شینگناپور در هندوستان است که هیچ یک از 300 ساختمان موجود در آن اعم از خانه و موسسات آموزشی و حتی بانک‌ها در ندارند.

پول و جواهرات هم در این روستا در صندوق نگه داشته نمی‌شود، زیرا مردم می‌گویند این کار خلاف عقاید آنهاست.

البته مردم شب‌ها برای جلوگیری از ورود حیوانات به خانه‌شان چیزی مقابل درب خانه قرار می‌دهند و با کلی پایین و بالا قبول کردند که چیزی مثل یک پرده در درب توالت‌های عمومی قرار بدهند.

به این فهرست باید چهار روستای دیگر را هم اضافه کرد. از روستایی در هلند که جاده ندارد و تمام عبور و مرور شهری با قایق و از طریق کانال‌های آبی صورت می‌گیرد تا روستایی در قزاقستان که بسیاری از اهالی‌اش به یک بیماری خواب‌آلودگی و عوارض بعد از خواب طولانی مبتلا شدند.

همچنین روستایی در چین برای آدم کوتوله‌ها و روستایی در اسپانیا که همه چیز در آن آبی‌رنگ است. به این ترتیب معلوم می‌شود که جاذبه جهانگردی فقط در شهرها نیست، بلکه روستاها هم می‌تواند برای توریست‌ها جذابیت‌های خاص خود را داشته باشند.

مصطفی مسجدی آرانی - چمدان